خدیجه علوی - Department of Psychology, Faculty of Humanities, University of Bojnord, Bojnord, Iran

زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع افسردگی، اضطراب، استرس و ترس از کووید-۱۹ در دانشجویان و ارتباط این متغیرها با یکدیگر، پس از گذشت حدود ۲ سال از شروع همه گیری انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، ۱۴۸ نفر از دانشجویان دانشگاه بجنورد به روش نمونه­ گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع ­آوری داده ­ها از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس و ترس از کووید-۱۹ استفاده شد. برای تحلیل داده ­ها از آماره ­های توصیفی، آزمون تی، و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان می ­دهد ۵/۱۵ درصد دانشجویان دچار افسردگی، ۸/۱۲ درصد دچار اضطراب، و ۲/۱۴ درصد دچار استرس و ترس از کووید-۱۹ هستند. میانگین نمرات دانشجویان در افسردگی، اضطراب و استرس با مقادیر استاندارد گزارش شده در نسخه فارسی مقیاس استرس، اضطراب و افسردگی، تفاوت معناداری نداشت. همچنین بین ترس از کووید-۱۹ با افسردگی، اضطراب و استرس، ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: میزان شیوع افسردگی، اضطراب و استرس ۲ سال پس از همه گیری با قبل از شروع آن تفاوتی ندارد. میزان شیوع ترس از کرونا نیز به شکل قابل توجهی کمتر از مقادیر گزارش­ شده در ابتدای همه گیری است. بین ترس از کرونا و افسردگی، اضطراب و استرس رابطه معنادارای یافت نشد. سرعت گرفتن روند واکسیناسیون در برابر کووید-۱۹ و نیز افزایش آگاهی درباره بیماری می­ تواند ازجمله عوامل مهم اثرگذار بر بهبود پیامدهای روان­ شناختی همه گیری باشد.

COVID-۱۹, Depression, Anxiety, Stress, Students, کووید-۱۹؛ افسردگی؛ اضطراب؛ استرس؛ دانشجویان