عمادالدین باقی - مدرس. گروه حقوق، دانشگاه بین المللی چهابهار
هادی درویشی - دکترای جامعه شناسی

محور اصلی مقاله حاضر، گزارش چالش­های رخ­داده مذهبی در بحران کرونا و مصادیق و جزئیاتی از این چالش در ایران با نگاهی جامعه­شناختی است. با توجه به فرضیات و پیش­بینی­های گوناگون مطرح­شده، از جمله افول دین و دین­داری و چیرگی سکولاریسم بر اثر بحران کرونا، و چالش­های سهمگینی که در برابر مذهب برانگیخته است، مقاله به برون داد این چالش­ها و پاسخ به این پرسش می­پردازد که آیا در دوره پساکرونا دین تضعیف می شود یا به محاق می­رود؟روش مطالعه، اسنادی و گزارشی توصیفی و تحلیلی است و نظریه کارکردگرایی دورکیم[۱] و وبر[۲] به ­عنوان چارچوب تئوریک مقاله در نظر گرفته شده است.   در پایان، این نتیجه به دست آمده است که بر اثر بحران کرونا کارکردهای دین در ابعادی تضعیف، و در ابعادی دیگر، تقویت شده است؛ همان طور که تجربه تاریخی نشان می­دهد که دین، تحت تاثیر چالش­های عظیم ممکن است تغییر صورت و گفتمان پیدا کند اما از بین نمی­رود.  [۱] David Émile Durkheim[۲] Maximilian Karl Emil Weber

کرونا, کارکردگرایی, مصادره, مقاومت, سیالیت