اثربخشی آموزش شادکامی بر خودکارآمدی و انگیزش شغلی
عنوان مقاله: اثربخشی آموزش شادکامی بر خودکارآمدی و انگیزش شغلی
شناسه ملی مقاله: JR_JIOPS-8-2_008
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JIOPS-8-2_008
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
سید مجتبی عقیلی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور
آزاده سیف حسینی - کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، گلستان، ایران.
آرزو اصغری - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کوثر بجنورد، بجنورد، ایران.
میترا نمازی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه علوم و تحقیقات شاهرود، سمنان، ایران.
خلاصه مقاله:
سید مجتبی عقیلی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور
آزاده سیف حسینی - کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، گلستان، ایران.
آرزو اصغری - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کوثر بجنورد، بجنورد، ایران.
میترا نمازی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه علوم و تحقیقات شاهرود، سمنان، ایران.
امروزه موضوع سلامت کارکنان بسیار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. انگیزش یک حالت درونی است که رفتار انسان را انرژی بخشیده، فعال ساخته، به حرکت درآورده و به سوی اهداف معینی هدایت می کند. هم چنین خودکارآمدی، قضاوت شخصی فرد از توانایی های خود برای سازماندهی و انجام یک فعالیت می باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شادکامی بر خودکارآمدی و انگیزش شغلی کارکنان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گلستان انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری در این تحقیق عبارت بودند از کلیه کارکنان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گلستان؛ که ۳۰ نفر از آن ها که نمره انگیزش شغلی و خودکارآمدی پایین تری داشتند به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسش نامه انگیزش شغلی کیچنر و پرسش نامه خودکارآمدی شرر و همکاران که در مراحل پیش آزمون و پس آزمون توزیع شد. سپس گروه آزمایش طی مدت ۸ جلسه (هر جلسه ۱۲۰ دقیقه) تحت آموزش شادکامی فوردایس قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه از نظر انگیزش شغلی تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۵/۰>P). هم چنین در دو گروه آزمایش و گواه از نظر خودکارآمدی تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۵/۰>p). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، آموزش شادکامی با بهره گیری از فنون ابراز احساسات، دوری از افکار نگران کننده، زندگی در حال و آشنایی با شخصیت سالم می تواند یک روش کارآمد جهت افزایش خودکارآمدی و انگیزش شغلی کارکنان به شمار رود.
کلمات کلیدی: شادکامی, خودکارآمدی, انگیزش شغلی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1628030/