مریم پوررحیمی مرنی - دانشجوی دکترای روان شناسی عمومی، گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز (علوم و تحقیقات اهواز)
حسن احدی - استاد گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران
پرویز عسگری - دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
سعید بختیارپور - استادیارگروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه تاب آوری پنسیلوانیا بر راهبردهای مقابله ای، کیفیت زندگی و خوش بینی دانشجویان انجام شد. این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با پیگیری و گروه کنترل انحام شده است، مشارکت کنندگان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس۴۰ نفر از آن ها به صورت تصادفی انتخاب گردیده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل، گمارده شدند. قبل و بعد از آموزش به پرسشنامه کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن و آزمون جهت گیری زندگی پاسخ دادند. آموزش برنامه پیشگیری پنسیلوانیا به شیوه گروهی برای گروه آزمایش طی ۷ جلسه دو ساعته اجرا شد اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از روش تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که میان دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ خوش بینی و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود دارد. یعنی میزان خوش بینی و کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به پس آزمون و گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود. این نتایج به طور معنی داری در دوره پیگیری تداوم یافت. به طور کلی می توان گفت برنامه مداخله ای در افزایش کیفیت زندگی و خوش بینی دانشجویان موثر بوده است و آموزش این برنامه بر سبک مساله مدار دانشجویان اثربخش بود اما بر سبک هیجان مدار آنان تاثیری نداشت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که برنامه تاب آوری پنسیلوانیا از طریق اثربخشی بر میزان خوش بینی و راهبردهای مقابله ای مساله مدار در ارتقای کیفیت زندگی دانشجویان از نقش موثری برخوردار است.

برنامه تاب آوری پنسیلوانیا, راهبردهای مقابله ای, کیفیت زندگی, خوش بینی