محمد دادمند - دکترای تخصصی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، تهران، ایران
پروین صالحی شانجانی - دکترای تخصصی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، تهران، ایران
لیلا رسول زاده - کارشناسی ارشد، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، تهران، ایران
مصطفی اسدی - دکترای تخصصی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، تهران، ایران
لیلا فلاح حسینی - کارشناسی ارشد، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، تهران، ایران

سرعت زوال بذر و تاثیر روش های مختلف پرایم بر بهبود جوانه زنی بذور اکسشن های مختلف بذر گیاه Halocnemum strobilaceum  موجود در بانک ژن منابع طبیعی ایران در این آزمایش بررسی شد. برای بررسی سرعت زوال بذور، آزمون متداول جوانه زنی بر روی ۴۲ اکسشن متفاوت از نظر محل و زمان جمع آوری، انجام گردید. تاثیر روش های مختلف پرایم شامل تیمارهای اسید جیبرلیک در دو سطح ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی گرم در لیتر، پلی اتیلن گلایکول در دو سطح ۶/۰ و۲/۱ مگاپاسکال، نیترات پتاسیم با غلظت ۷۸/۱۹ میلی­مولار، سرمادهی مرطوب در دمای چهار درجه سلسیوس، به­مدت یک ماه، کلرید سدیم با غلظت ۱۰۰ میلی­مولار بر روی سه اکسشن ۱۶۴۵، ۳۳۵۱۵ و ۴۳۸۸۲ (به­ترتیب ۱۷، ۹ و ۵ سال در سردخانه نگهداری شده بودند) آزمایش شد. نتایج نشان داد میانگین سرعت زوال بذور ۵۳/۳ درصد به ازاء هر سال نگهداری در دمای چهار درجه سلسیوس می­باشد. همچنین واکنش بذور هر اکسشن به تیمارهای مختلف پرایم متفاوت است. به­طوری­که اکسشن ۱۶۴۵ بر اثر تیمار کلرید سدیم با غلظت ۱۰۰ میلی­مولار و سرمادهی، اکسشن ۳۳۵۱۵ با تیمار اسید جیبرلیک با غلظت ۵۰۰ میلی گرم در لیتر و اکسشن ۴۳۸۸۲ در شاهد، درصد جوانه زنی بیش­تری داشتند. در صفت طول ریشه­چه و ساقه­چه هیچ تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. از نتایج این آزمایش می­توان استدلال نمود که تیمارهای پرایم فقط می­تواند توانایی ذاتی بذر را به مرحله ظهور برساند. لذا برای جمع آوری و ذخیره بذور برای مدت طولانی سلامت و کیفیت اولیه بذر باید مورد توجه قرار گیرد.

اکسشن, پرایم, زوال, Halocnemum strobilaceum