زهرا علی اکبرزاده - دبیر الهیات مشگین شهر

سازمان و سازمان یافتگی جزء جداناشدنی زندگی انسان ها است و افراد بیشتر عمرشان را در سازمان ها یا در رابطه با سازمان ها سپری می کنند و این موضوع نشان دهنده اهمیت و جایگاه سازمان ها در دنیای کنونی است. به علاوه، عصر کنونی دوره تحولات شتابنده و غیرقابل پیش بینی است. وضعیت کنونی در جامعه بیانگر عدم توازن، پیچیدگی های روزافزون سازمان ها و عدم توانایی این سازمان ها در پیش بینی و مقابله با این تحولات و پیچیدگی ها است. سازمان ها برای مقابله با تهدیدات محیطی و استفاده از فرصت های احتمالی ناچارند ظرفیت ها و توانمندی های درونی خود را بشناسند، نقاط ضعف را ترمیم و به تقویت نقاط قوت بپردازند. مسائل و مشکلات در سازمان ها آن چنان پیچیده و درهم تنیده است که تشخیص مشکل به آسانی میسر نیست. سازمان های آموزش عالی یکی از این سازمان هاست که در عصر جدید با چالش های جدید و جدی روبه رو هستند. چراکه کار کردن در شرایط پیچیده و رقابتی، ویژگی بنیادی سازمان های آموزشی به ویژه سازمان های آموزش عالی است، در این میان می توان گفت که؛ گرداننده اصلی این سازمان ها انسان ها است و انسان ها است که به کالبد سازمان ها جان و هویت می بخشند و یک سازمان را از سازمانی دیگر متمایز کرده و تحقق هدف ها را میسر می سازند. بدون انسان سازمان بی معنی است و ماهیت انسانی سازمان ها و پیچیده بودن رفتارهای کارکنان این پیچیدگی را مضاعف نموده است. با چنین اوصافی سازمان ها نباید در انتظار تحول باشند، بلکه باید خود منبع موج و تحول گردند و در جهت بهبودی خود بکوشند تا بتوانند پاسخگوی نیازهای جدید تمدن امروزی باشند. یکی از اهداف اصلی هر سازمانی، دستیابی به موفقیت و تحقق اهداف و فلسفه وجودی خویش است. موفقیت های چشمگیر دهه اخیر سازمان های با حداقل امکانات از یک سو و شکست سازمان های با بهترین توانایی های مادی از سوی دیگر بیانگر نقش قابل توجه عوامل غیرمادی در موفقیت آن ها بوده است که در این میان فرهنگ سازمانی به عنوان عامل موثر در عملکرد سازمان ها تلقی می گردد.

کلمات کلیدی: آموزش، سازمان، فرهنگ سازمانی، رفتار شهروندی، محیط پویا.