محسن سیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاور
جواد حمزه ئی - اعضا هیات علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بو
گودرز احمدوند - اعضا هیات علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بو
محمد علی ابوطالبیان - اعضا هیات علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بو

به منظور ارزیابی کشت مخلوط نخود (Cicer arietinum) و جو (Hordeum vulgare) آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان اجرا گردید. در این آزمایش نخود به عنوان کشت اصلی و جو به عنوان محصول ثانویه در نظر گرفته شد. کنترل علف هرز به عنوان عامل اصلی در دو سطح (عدم وجین علف هرز (NW) و وجین علف هرز (W) ) و الگو های مختلف کاشت در 5 سطح (کشت خالص نخود (C100) ، کشت خالص جو (B100)، کشت مخلوط جایگزینی 25 % نخود + 75 % جو (C25B75)، کشت مخلوط جایگزینی 50 % نخود + 50 % جو (C50B50) ، کشت مخلوط جایگزینی 75 % نخود + 25 % جو (C75B25) ) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. کشت مخلوط به روش جایگزینی انجام شد. جهت مقایسه تک کشتی محصولات با مخلوط از شاخص نسبت برابری زمین استفاده شد . نتایج آزمایش نشان داد که تعداد و و وزن خشک علف های هرز در الگوهای کشت مخلوط در سطح احتما ل 1% تحت تاثیر قرار گرفتند . الگوهای کشت مخلوط توانستند علف های هرز را نسبت به تک کشتی نخود، به خوبی کاهش دهند؛ به نحویکه بیشترین و کمترین تعداد علف هرز و نیز بیشترین و کمترین وزن خشک علف هرز به ترتیب در تیمارهای NWC100 و NWC50B50 به دست آمد . از نظر عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه نخود هم بیشترین مقادیر در الگوهای مخلوط مربوط به تیمار WC75B25 بود. بررسی میزان شاخص نسبت برابری زمین نشان داد که کلیه تیمارهای مخلوط به تک کشتی هر یک از دو گیاه برتری دارند، بیشترین شاخص برابری زمین نیز در تیمار NWC75B25 به دست آمد.

نخود، کشت مخلوط، عملکرد و اجزای عملکرد، علف هرز