اسماعیل فتوت - مدرس مدعو موسسه آموزش عالی آپادانا شیراز، ایران

شادی یکی از مفاهیم محوری توسعه پایدار است که از سال ۲۰۰۰ به بعد در بحث های سازمان ملل در نظر گرفته شده است . به این صورت که اگر مردم یک جامعه احساس شادی و رضایت نکنند، نمی توان آن جامعه را توسعه یافته تلقی نمود. این نشان دهنده اهمیت شادی در جامعه است . بنابراین ، امروزه شهرها لازم است به چیزی ورا ی طراحی ساختمان و شبکه رفت و آمد اندیشیده و فضاهای خلق شود که با نیازهای امروزی (افزایش شادی ) مطابقت داشته باشند. ایجاد محیطی شاد برای کودکان هزینه چندانی را در بر نمی گیرد و تنها نیاز به آگاهی ، توجه و احساس مسئولیت در مسئولان و متخصصان دارد. علاوه بر این باید گفت که ؛ مشارکت حق بنیادی شهروندی است و موجب رشد قابلیت های اجتماعی کودکان و نوجوانان م ی گردد. آنچه کمتر کسی پیش بینی کرده بود حضور مهمان ناخوانده ای بنام کرونا بود، ویروس ناشناخته ای که نه تنها کودکان، که با نفوذترین و قدرتمند ترین سیاست مداران و رهبران روزگار را نیز در چهار دیواری خانه ها حبس کرده است . حالا دیگر افراد نه تنها برای به اشتراک گذاشتن عقایدشان و سه یم شدن در تصمیم گیری ها که حتی برای فعالیت های روزمره نیز از یکدیگر فاصله گرفته اند. عدم حضور فیزیکی و اجتماعی شهروندان بخصوص اقشار آسیب پذیرتر مانند کودکان این پرسش را مطرح می کند که در نبود ابزارهای مشارکت چهره به چهره و حضور ی ، صدای کودکان در تصم یماتی که بر سرنوشتشان موثر است چگونه باید شن یده شود. علاوه بر اینکه نه تنها مشارکت کودک، که سلامت جسمی و روانی او نیز در این دوران در معرض تهدید قرار دارد.

کرونا ، شهر شاد ، کودکان ، فضاهای شهری