سمیه رستگار - دانش آموخته ارشد حقوق بین الملل دانشگاه گیلان
زهرا خسروی - دانش آموخته کارشناسی حقوق دانشگاه آزاد زنجان

هدف از مقاله حاضر بررسی عوامل فرهنگی و اجتماعی موثر بر توسعه پایدار شهری می باشد. شهرها به عنوان یک سیستم به واسطه کمک به تامین اهداف انسان ی تداوم یافته اند. اگر چه شهر دارای یک قدمت بیش از ده هزار ساله در تاریخ می باشد، اما تنها در دویست سال اخیر است که شهرها به عنوان بارزترین ویژگ ی انسان و جمعیت بشری نمود پیدا کرده اند. در این میان درک مفهوم توسعه شهری پایدار و پی بردن به نقش برنامه ریزی شهری در ارتباط با آن، مستلزم توجه به اصول و ارکان توسعه پایدار می باشد . مقوله توسعه پایدار شهری در سالهای اخیر به عنوان یک موضوع مهم علمی در تمام ی جوامع مطرح بوده و بخش وسیعی از ادبیات توسعه شهری را به خود اختصاص داده است . یافته ها حاک ی از آن است که آنچه محیط شهرهای امروزی را تهدید می کند قبل از آنکه ناشی از عدم شناخت محیطی افراد باشد، حاصل فرهنگ و استفاده ناصحیح از محیط است و این اصل بخش عمدهای از ناپایداری ها را در توسعه باعث شده است ، همچنین توسعه پایدار که هدف برتر کشورهای در حال توسعه است ، بدون برنامه ریزی در زمینه آگاهی و آموزش جمعیت که ارکان مهم توسعه محسوب می شوند، امکانپذیر نیست . کارشناسان اجتماعی بر این باورند که در توسعه پایدار شهری نه تنها توسعه اقتصادی باید مورد توجه قرار گیرد؛ بلکه مسائلی نظیر موضوعهای زیست محیطی و نیازهای اجتماعی و فرهنگی جمعیت ، باید مهم تلق ی شود و همه موضوعات اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی در کنار یکدیگر گام بردارند.

توسعه پایدار شهری ، فرهنگی ، اجتماعی .