پریسا انصاری فرد - کارشناسی علوم تربیتی گرایش مدیریت برنامه ریزی آموزشی دانشگاه پیام نور ایرانشهر
مریم منظری - کارشناسی زمین شناسی از دانشگاه پیام نور مشهد
کبری احمدی برهان آبادی - کاردانی امور تربیتی دانشگاه فرهنگیان شهید هاشمی نژاد

از آنجایی که غیبت مداوم یک حوزه نوظهور مورد توجه سیاست ها و مطالعات علمی است، نتایج پژوهشی آکادمیک در مورد این موضوع تقریبا به خوبی توسعه نیافته است. تا همین اواخر، اکثر مدرسه اطلاعات دقیق حضور و غیاب را به اندازه کافی جمع آوری نمی کردند یا حتی مقیاسی که غیبت مداوم در سطح یادگیرنده جمع آوری کنند، را در اختیار نداشتند. غیبت را نباید با فرار از مدرسه اشتباه گرفت. اگرچه برخی افراد از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می کنند، اما فرار از مدرسه به عنوان پنج روز یا بیشتر غیبت غیر موجه در ماه یا از دست دادن ده روز غیر موجه در یک سال تحصیلی تعریف می شود. یادگیرندگان با غیبت کردن فرصت های مهم یادگیری و رشد را از دست می دهند و تحقیقات نشان داده است که آنها در معرض خطر پیامدهای منفی هستند. اگرچه تحقیقات گسترده ای در مورد فرار از مدرسه وجود دارد، غیبت مداوم معمولا در سیستم های داده مدرسه اندازه گیری یا ردیابی نمی شود و بنابراین به خوبی درک نشده است. در این پژوهش به بررسی مفهوم غیبت مداوم یادگیرندگان در مدارس با توجه به افزایش و اهمیت موضوع در دوره کنونی و راهکارهای غلبه بر غیبت مداوم و کاهش اثرات آن بر عملکرد تحصیلی یادگیرندگان پرداخته شد.

غیبت مداوم، غیبت، فرار از مدرسه، یادگیرنده، معلم، مدرسه.