سمانه حیدرپور - کارشناسی ارشد روانشناسی، موسسه آموزش عالی شاندیز، مشهد، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه میزان تاب آوری، خودکارآمدی و آشفتگی روانشناختی در افراد با نشانه های اضطراب اجتماعی و افراد عادی بود. روش این پژوهش از نوع توصیفی و علی مقایسه ای بوده است. جامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مرکز مشاوره نور شهر مشهد در سال ۱۴۰۱بود که با توجه به مصاحبه بالینی توسط روانشناس و مقیاس اختلال اضطراب اجتماعی این تشخیص را دریافت کرده بودند. و جامعه بهنجار شامل افرادی بود که تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی دریافت نکردند. باتوجه به حجم جامعه و نمونه گیری به روش در دسترس، نمونه شامل ۳۰ فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و ۳۰ فرد عادی که براساس مقیاس اختلال اضطراب اجتماعی و تشخیص روانشناس بالینی هیچ علامتی دریافت نکرده بودند، بود. به منظور بررسی این پژوهش از پرسشنامه های تاب آوری، خودکارآمدی و مقیاس آشفتگی هیجان استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که بین تاب آوری، خودکارآمدی و مقیاس آشفتگی هیجان در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد.

تاب آوری، خودکارآمدی، آشفتگی روانشناختی،اضطراب اجتماعی، عادی