سیده اسماء حسینی - گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
ابوذر پورمحمدی - گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران.

امروزه و در زمانه شیوع کرونا، رفتارهای سلامت که منجر به حفظ و ارتقاء سلامت جسمی و روانی می گردند، از اهمیت مضاعفی برخوردار شده اند. با توجه به بافت دینی جامعه ایرانی، پژوهش حاضر به مقایسه میزان پایبندی دانشجویان به رفتارهای سلامت دینی پرداخته است. روش پژوهش حاضر بنیادی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان شهرهای تهران، رفسنجان و شهرری بودند. نمونه پژوهش دانشجویان دانشگاه های تهران، دانشگاه های رفسنجان و دانشگاه های شهرری بودند (۳۲۶ نفر). دانشجویان مقیاس رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت دینی را پر کردند. به وسیله نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نمره شاخص دین داری در بین دانشجویان سه دانشگاه تفاوت معنی داری دارد و دین داری در شهرهای شهر ری و رفسنجان از تهران قوی تر بود. نمره کل پرسشنامه نیز در بین دانشجویان سه دانشگاه تفاوت معنی داری نشان داد و نمرات دانشجویان رفسنجان از بقیه دانشجویان بیشتر بود. همچنین نمره شاخص رفتارهای دینی در بین دانشجویان سه دانشگاه، تفاوت معنی داری نداشت. در کل، مشخص شد که میزان دین داری در دانشجویان دانشگاه های تهران، کمتر از شهر ری و رفسنجان است که با تقویت این شاخص می توان بر سلامت جسمی و روانی آنها افزود. همچنین نمره کل مقیاس رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت دینی در دانشجویان دانشگاه های تهران از شهر ری و رفسنجان کمتر است و نمرات دانشجویان رفسنجان از سایرین بیشتر است. در نتیجه، دانشجویان دانشگاه های شهر ری و تهران نیاز به برنامه ریزی و مداخلات بیشتری در جهت ارتقاء سطح رفتارهای سلامت خود هستند.

رفتارهای سلامت، رفتارهای سلامت دینی، دین، سلامت دانشجویان، سلامت.