زهرا ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه تهران

اسکیزوفرنی معمولا یک اختلال روانپزشکی مزمن و ناتوان کننده است که تقریبا یک درصد از جمعیت در سراسر جهان را با تفاوت های جنسی کمی مبتلا می کند، اسکیزوفرنی جزو ده علت اصلی ناتوانی های مرتبط با بیماری در جهان است برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اولانزاپین ممکن است یک داروی ضد روان پریشی موثرتر از آریپیپرازول، کوتیاپین، ریسپریدون و زیپرازیدون باشد. اولانزاپین نوعی داروی ضدروان پریشی است که روی مواد شیمیایی مغز تاثیر می گذارد. اولانزاپین برای درمان علائم بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی در بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد. الانزاپین همراه با سایر داروهای ضدروان پریشی یا ضد افسردگی استفاده می شود.هرچند کارایی اولانزاپین در اسکیزوفرنی با واسطه ترکیبی از آنتاگونیسم دوپامین و سروتونین تیپ ۲ (۵HT۲) مطرح شده است. اولانزاپین بصورت گسترده ای تحت متابولیسم عبور اول کبدی قرار می گیرد. تقریبا ۴۰% مقدار مصرفی قبل از رسیدن به گردش خون سیستمیک متابولیزه می گردد. اولانزاپین ممکن است تا حدودی یک داروی موثرتر از سایر داروهای ضد روان پریشی نسل دوم باشد. این برتری کوچک در اثربخشی با افزایش وزن بیشتر و مشکلات متابولیکی مرتبط نسبت به سایر داروهای ضد روان پریشی نسل دوم ،سنجیده می شود. اولانزاپین یک مشتق بنزودیازپین است که به گیرنده های سروتونین متصل می شود. گیرنده های موسکارینی؛ گیرنده های هیستامین H۱; گیرنده های آدرنرژیک ALPHA-۱. و گیرنده های دوپامین. این یک عامل ضد روان پریشی است که در درمان اسکیزوفرنی استفاده می شود.

اولانزاپین،آنتی سایکوتیک های آتیپیک،کوئتاپین،ریسپریدون،آمی سوپراید ،اسکیزوفرنی