مرتضی مرشدی - دانشجوی مقطع ارشد مجازی دولتی، رشته علوم تربیتی، دانشکده تربیت دبیر شهید رجایی تهران، تهران
زهرا سروش - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور نطنز، نظنز، ایران.

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی قصه گویی و تربیت دینی در کودکان و نوجوانان انجام شده است. در این پژوهش از روش اسنادی- کتابخانه ای استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که تربیت دینی فرزند یک ضرورت است کسانی که تربیت کودکان و نوجوانان خود را از وظایف خویش به حساب نمی آورند و بیشتربه امور روزمره ی خود می پردازند، باید منتظر پیامدهای این بی توجهی ها باشند. عمق بخشیدن به آموزه های دینی درکودکان و نوجوانان، آنان را از آسیب های اخلاقی و اجتماعی مصون می دارد؛ چرا که بسیاری ازشرارت های افراد ناشی از نداشتن تربیت دینی و اخلاقی است و درونی شدن ارزش های دینی باعث می شود آنان دربرابر این انحرافات مقاومت بیشتری داشته باشند. داشتن بصیرت و آگاهی نسبت به انجام یک کار، دوام و قوام آن عمل را بیشترخواهد کرد بنابراین روش بصیرت بخشی،روش موثری برای نهادینه کردن ارزش ها در کودکان و نوجوانان محسوب می شود. با روش قصه گویی نیز می توانیم دراعماق روح کودک نفوذ کنیم و با بیان قصه های آموزنده و جذاب کودکان را با شخصیت های قصه همانند سازیم.

قصه گویی، تربیت دینی، کودکان و نوجوانان، آموزه های مسائل دینی.