نازنین قدمت - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد تبریز

درگیری مسلحانه اثرات قابل توجهی بر افراد و خانواده هایی دارد که درمحیط آسیب دیده از درگیری در سطح جهانی زندگی می کنند دارد. محققانی که برای جلوگیری از خشونت درون خانواده ها کار می کنند، این فرضیه را مطرح کرده اند که تجربه درگیری مسلحانه منجر به افزایش خشونت خانوادگی و مشکلات سلامت روانی می شود. در این بررسی، شیوع خشونت خانوادگی در محیط های درگیری، ارتباط آن با سلامت روانی بازماندگان، عوامل تعدیل کننده و اهمیت روابط جنسیتی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه یک بررسی سیستماتیک با روش های مختلط انجام شد و پروتکل به طور آینده نگر ثبت شد و گزارش از دستورالعمل (PRISMA ) پیروی می کند. شیوع خشونت خانوادگی و ارتباط بین خشونت خانوادگی و مشکلات سلامت روانی، در محیط های درگیری به طور کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت. از بیست و نه مطالعه که خشونت خانوادگی را در طول یا تا ۱۰ سال پس از درگیری گزارش می کردند، .بیست و یک مطالعه کمی بود. شیوع خشونت علیه زنان بیشتر در محدوده ۴۰–۳۰ درصد بود که بیشترین شیوع گزارش شده در سوء استفاده فیزیکی ۹/۷۸ درصد در بوسنی و هرزگوین بود. برای خشونت علیه کودکان، بیش از سه چهارم تا به حال خشونت را تجربه کرده بودند که بالاترین پیش درآمد در سری لانکا ۹۵٫۶٪ است. انجمن ها با تعدادی از مشکلات سلامت روانی، به ویژه اختلال استرس پس از سانحه یافت شدند. خطر در مکان های مختلف متفاوت بود. هشت مطالعه کیفی نشان داد که چگونه تجربه مردان از درگیری، از جمله تنش های مالی، به ادامه خشونت خانوادگی آنها کمک می کند.

خشونت خانوادگی،سلامت روان،درگیری مسلحانه