اکرم جعفر سیف الدین رود - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه ازاد تهران مرکزی
شعله عقیلی دهنوی - کارشناسی ریاضی کاربردی دانشگاه پیام نور زرین شهر
طیبه نوری کوچی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه ازاد بوشهر(عالی شهر)
آمنه سام دلیری - کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد ابهر
رباب جان دهدشتی - کاردانی مدیریت آموزشی موسسه آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی بوشهر

ادغام بیشتر منظر و ساختمان ها جنبه ای از توسعه شهری است که می تواند نحوه تجربه جامعه از معماری را بهبود بخشد. فضای سبز در ساختمان ها به ساکنان این امکان را می دهد که به طور مستقیم با طبیعت تعامل داشته باشند و ارتباط آنها با طبیعت را آسان تر کند. ادغام طبیعت با معماری می تواند خود تنظیمی، بهره وری انرژی و عملکرد کلی ساختمان را افزایش دهد. معرفی این ابزارها به کلاس های درس راهی برای ایجاد انگیزه و مشارکت دانش آموزان به روشی جدید فراهم می کند، که به سرعت جایگزین روش های آموزشی قدیمی می شود. فضایی که طبیعت را منعکس می کند می تواند با چارچوب بندی تجربه آموزشی به یادگیری دانش آموز کمک کند. در معماری مدارس مدرن، سه گانه فضا - معماری و تجربه کاربر در کنار سایر زمینه ها در نظر گرفته می شود، زیرا کودکان نیازهای متفاوتی دارند، فرآیندهای جذب و تبدیل آنها به صورت پشت سر هم اتفاق می افتد. مدارس آینده تعامل موثر گروه های کوچکی از مردم در فضاهای جمعی را نشان خواهند داد. معلمانی که معمولا از همسالان خود در محیط های سنتی جدا می شوند، از رفاقت، تبادل و بازخورد با همکاران متعددی که در فضای فیزیکی یکسان تدریس می کنند، سود خواهند برد. دانش آموزانی که به طور سنتی با یک گروه ۳۰ نفری از همسالان خود پیگیری می شوند، در معرض یک گروه اجتماعی بسیار بزرگ تر و چندین معلم قرار خواهند گرفت. در این نوشتار با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای و منابع مکتوب چشم انداز مدارس مدرن در آینده با تاکید بر نقش معماری مورد تحلیل قرار گرفته است.

مدارس مدرن، فضاهای آموزشی مدرن، معماری، معلمان، فراگیران