پریسا شهبازی وش - کارشناسی زبان وادبیات فارسی دانشگاه ازاد تبریز آموزش و ناحیه ۳ تبریز اموزگار کلاس سوم ابتدایی
مانیه حاتمی ملالو - کارشناسی حسابداری آموزش و پرورش منطقه عشایری کلیبر آموزگار
صدیقه کریمی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه حاجی آباد هرمزگان اداره آموزش و پرورش حاجی آباد مقطع تدریس ،ابتدایی
زهرا جعفری حاجی آبادی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد حاجی آباد هرمزگان آموزش و پرورش حاجی آباد ابتدایی

مثبت اندیشی از عوامل شکوفا ساختن زندگی شغلی، تحصیلی و خانوادگی فرد می باشد. در واقع مثبت اندیشی یک فرایند شناختی است که حاوی تصاویر امید وار کننده، روحیه بخش و شادی آور می باشد؛ که باورها و ایده های خوشبینانه را توسعه داده و به مشکلات با دید دیگر نگاه میکند و از جنبه منفی آنها دوری می کند، یک دیدگاه روشنی نسبت به زندگی ایجاد می کند. به طورکلی مثبت اندیشی به عنوان یک ادراک خوشبینانه تعریف شده است که به پیشرفت زندگی ، حل مسائل کمک می کند و دیدگاه مثبت را در افراد می پروراند. مثبت اندیشی سرمنشا مهمی دارد؛ که یکی از آنها باورهای خود فرد است که نمایانگر نوع برداشت و درک و فهم فرد از و وقایع زندگی است؛ که می تواند هم برداشت منفی در پی داشته باشد؛ که همراه با بدبینی هست و یا برداشتی مثبت همراه با خوش بینی باشد. برای این که باورهای افراد مستلزم مثبت اندیشی باشد باید برای ارزیابی یک شخصی، یک پیامد و یک واقعه بتواند احساسات خود را کنترل کند؛ و با حفظ آرامش بتواند راهبردهای خوبی برای کنار آمدن موثر با مشکلات پیدا کند و در ارزیابی آنها از هیجان های منفی و ناخودآگاه استفاده نکند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات مثبت اندیشی در دانش آموزان است.

شادکامی، مثبت اندیشی، سرزندگی تحصیلی، سازگاری اجتماعی، نگرش مثبت