مهدی چنگیزی - آموزش و پرورش
ایمان طالب بیدختی - دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر

هدف پژوهش حاضر، مقایسه برنامه های کوتاه مدت گرم کردن با استفاده از حرکات کششی بر دوی سرعت، چابکی و توان بی هوازی بازیکنان فوتسالیست شهرستان سمنان بود. به همین منظور از بین ورزشکاران پسر فوتسالیست، ۲۰ بازیکن (با میانگین سنی: ۹۳/۴±۳۴/۱۸ سال، وزن: ۴۰/۱۱±۵۷/۶۰ کیلوگرم، قد:۰۰/۶±۱۴/۱۷۰ سانتی متر) انتخاب به صورت نمونه در دسترس به ۴ گروه ۵ نفره تقسیم و هر گروه به طور جداگانه ۴ برنامه کششی متفاوت را در ۴ روز غیر متوالی به روش کانتربالانس انجام دادند. برای ارزیابی سرعت، چابکی و توان بی هوازی به ترتیب از آزمون های دوی سرعت ۲۰ متر، آزمون ایلینویز و پرش سارجنت، بعد از انجام برنامه های کششی استفاده شد. از آنالیز واریانس مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج، کاهش معنی داری در زمان دوی سرعت بعد از کشش پویا و کشش ترکیبی در مقابل کشش ایستا (۰۰۹/۰=P) و بدون کشش(۰۰۱/۰=P) نشان داد. علاوه بر این، افزایش معنی داری در ارتفاع پرش عمودی بعد از کشش پویا و ترکیبی در مقابل کشش ایستا (۰۰۱/۰=P) و بدون کشش (۰۰۱/۰=P) مشاهده گردید، در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی و کشش پویا مشاهده نشد. همچنین، کاهش معنی داری را در زمان چابکی بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا (۰۰۳/۰=P) و حالت بدون کشش(۰۰۵/۰=P) مشاهده شد، در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی و کشش پویا مشاهده نشد. بنابراین گرم کردن پیش از فعالیت توام با حرکات کششی پویا احتمالا می تواند موجب بهبود عملکردهای ورزشی کوتاه مدت در بازیکنان فوتسال شود.

کشش ایستا, کشش پویا, کشش ترکیبی, توان بی هوازی, بازیکنان فوتسال