ولی محمد فائز - دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشگاه رازی
سیدمحمدباقر نجفی - دانشیار گروه اقتصاد، دانشگاه رازی
محمد شریف کریمی - استادیار گروه اقتصاد، دانشگاه رازی
جمال فتح اللهی - استادیار گروه اقتصاد، دانشگاه رازی

چکیده مناطق روستایی به عنوان قطب اصلی تولید و اشتغال محسوب می شوند که از جایگاه ویژه ای در چرخه رونق و توسعه اقتصادی هر کشور برخوردارند. توسعه روستاها از دیرباز کانون توجه بسیاری از سیاست گذاران است و اولویت برنامه های کلان توسعه هر کشور را به خود اختصاص داده است. روند توسعه پایدار، بدون توجه به نقش کیفی روستاها تکمیل نمی شود. توسعه روستایی می تواند نقش موثری در ایجاد اشتغال، رفع فقر عمومی، تامین درآمدهای ارزی، تراکم جمعیت، بهبود محیط زیست و تحقق توسعه پایدار کشور داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر توسعه پایدار روستایی در افغانستان انجام شده است. روش پژوهش از نظر جمع آوری داده ها، استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای و مصاحبه با کارشناسان و صاحب نظران برای شناسایی مزیت ها و ظرفیت های توسعه روستایی افغانستان است. مهم ترین عوامل توسعه پایدار روستایی در چهار بخش اقتصادی- اجتماعی – نهادی و محیط زیستی با رجوع به ادبیات نظری شناسایی شد. در ادامه، پرسشنامه ای در قالب مقایسات زوجی و روش تحلیل سلسله مراتبی[۱] در اختیار ۳۰ نفر از صاحب نظران قرار گرفت و با استفاده از نرم افزار اکسپرت چوئیس[۲] وزن و اولویت این عوامل مشخص گردید. بر اساس نتایج این پژوهش، به منظور تحقق توسعه پایدار روستایی در افغانستان محیط اقتصادی با اهمیت ۳۴% در رتبه نخست قرار گرفته است. محیط نهادی با میزان اهمیت ۳۳% در رتبه دوم با فاصله اندکی از محیط اقتصادی قرار دارد. محیط اجتماعی و محیط زیست نیز به ترتیب با اهمیت ۲۰% و ۱۳% درصد در اولویت سوم و چهارم قرار گرفته اند.   ۳- Expert Choi

توسعه روستایی, فقر, توسعه پایدار, افغانستان, AHP