ساختار بانکی و نابرابری درآمد در ایران

این پژوهش به بررسی تاثیر ساختار بانکی بر نابرابری درآمد در ایران می پردازد. بدین منظور، برای ساختار بانکی سه شاخص دارایی، اعتبارات و بخش خارجی محاسبه و مدل با رهیافت خودرگرسیون با وقفه های توزیعی برای دوره زمانی ۱۹۷۹-۲۰۱۶ برآورد شده است. یافته ها نشان می دهند که سیستم توسعه نیافته مالی ایران که همانند سایر سیستم های مالی بانک محور، رابطه مدار است، اغلب کارکردی ضدتوسعه ای داشته است. به طوری که از میان سه شاخص مورد بررسی، تاثیر دو شاخص دارایی ها و اعتبارات سیستم بانکی بر نابرابری درآمد، مثبت و معنیدار بوده و موجب افزایش نابرابری درآمد شده است. در مقابل، تاثیر شاخص مبادلات خارجی ساختار بانکی، منفی و معنی دار برآورد شده، که در حمایت از آثار مثبت ادغام بین المللی سیستم مالی ایران است. بدین ترتیب که افزایش مبادلات خارجی بانکی می تواند کارکرد توسعه ای رابطه مداری در سیستم بانکی را تقویت کند و متعاقبا نابرابری درآمد را کاهش دهد. در مقابل، تاثیر شاخص مبادلات خارجی ساختار بانکی، منفی و معنی دار برآورد شده، که در حمایت از آثار مثبت ادغام بین المللی سیستم مالی ایران است. بدین ترتیب که افزایش مبادلات خارجی بانکی می تواند کارکرد توسعه ای رابطه مداری در سیستم بانکی را تقویت کند و متعاقبا نابرابری درآمد را کاهش دهد.

Keywords:

ساختار مالی , ساختار بانکی , نابرابری درآمد , توزیع درآمد , خودرگرسیون با وقفه های توزیعی :JEL طبقه بندی .C۲۲ , D۳۰ , D۳۱ , G۲۱ , G۲۰