هاجرالسادات قاسمی - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
صغری ابراهیمی قوام - دانشیار گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
فریبرز درتاج - استاد گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
نورعلی فرخی - دانشیار گروه سنجش و اندازهگیری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزشی فرزندپروری مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر انعطافپذیری شناختی و کنترل بازداری کودکان پیشدبستان انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل حدودا ۸۴۰۰ مادر دارای پسر ۴-۶ سال بود که فرزندان خود را در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در مراکز پیشدبستان یکی از مناطق بیست و دوگانه تهران ثبتنام کرده بودند. نمونهگیری بهصورت خوشهای چندمرحلهای انجام گرفت و با توجه به معیارهای ورود و خروج پژوهش ۳۲ نفر انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه ۱۶ نفره آزمایش و کنترل، قرار گرفتند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه ابعاد و سبکهای فرزندپروری (PSDQ) (Robinson et al., ۱۹۹۵) و سیاهه رتبهبندی رفتاری کنشهای اجرایی کودکان پیشدبستان (BRIEF-P) (Gioia et al., ۲۰۰۳) استفاده شد. بسته فرزندپروری مبتنی بر کارکردهای اجرایی (قاسمی و همکاران، ۱۴۰۱) برای گروه آزمایش در هشت جلسه ۷۰ دقیقهای اجرا شد. تجزیهوتحلیل دادهها از طریق آمار توصیفی و آزمونهای آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، آزمون بنفرونی صورت گرفت. نتایج نشان داد بین میانگین نمره انعطافپذیری شناختی و کنترل بازداری کودک، در مرحله پیشآزمون با پسآزمون (۰۱/۰>p) و مرحله پیشآزمون با پیگیری (۰۱/۰>p)، تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج آزمون بنفرونی برای نمرات در سه مرحله اندازهگیری نشان داد ثبات در نتایج وجود دارد؛ بنابراین اگر والدین در معرض این مداخله فرزندپروری قرار گیرند، انتظار میرود انعطافپذیری شناختی و کنترل بازداری فرزندانشان ارتقاء پیدا کند.

انعطاف پذیری شناختی, برنامه فرزندپروری مبتنی بر کارکردهای اجرایی, کارکردهای اجرایی, کنترل بازداری