فریبا علی محمدی جلال آبادی - کارشناسی آموزش ابتدای دانشگاه یادگار امام شهر ری، ایران
محمد حسنی زاده - کارشناسی مهندسی تکنولوژی الکترونیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا، ایران
فاطمه سید باب المراد - کارشناسی تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، ایران
ناصر مصلی نژاد - کارشناسی ادبیات و زبان فارسی دانشگاه پیام نور جهرم، ایران

اندرکاران تعلیم و تربیت به چگونگی نقش آن در امر آموزش کودکان معطوف شود بازی برای درمانگران وسیله مناسبی است تا به دنیای کودکان راه یابند و آن را بهتر بشناسند و به مشکلات آنان پی ببرند. بازی های آموزشی از جمله راهکارهایی هستند که استفاده از آن ها برای فعال کردن متعلمان و ایجاد خلاقیت در آن ها، یکی از مباحث اصلی و تخصصی حوزه آموزشی را تشکیل می دهد. بازی آموزشی یکی از موقعیت های یاددهی یادگیری به شمار می رود و فعالیتی است سازمان یافته و همراه با قوانین مشخص که در آن دو یا چند دانش آموز برای رسیدن به اهداف آموزشی از قبل تعیین شده، در ارتباط با هم قرار می گیرند. بازی تحمیلی نیست و باید معیارهایی داشته باشد؛ نخست آنکه متناسب با ویژگی ها، نیازها و توانایی های کودکان باشد؛ دوم، به تقویت و دقت و تمرکز و عکس العمل به موقع و پرورش خلاقیت توجه داشته باشد؛ سوم، فعالیت ها و رفتارهای موجود در بازی، تعبیر منطقی (معنی و مفهوم) داشته باشد؛ چهارم، بین بخش های مختلف بازی رابطه ی منطقی وجود داشته باشد؛ پنجم، به گونه ای طراحی شود که بر اعلام برنده و بازنده تاکید زیادی نشود. [۱]

تعلیم تربیت ، حقوق بشر ،پخلاقیت در یادگیری و اموزش ،بازی های اموزشی ،مغز خلاق .