علیرضا حیدری - دبیر
معصومه محبان - دبیر
داود شیاری - دبیر
لیلا عسگری نیا - دبیر

زمینه وهدف:در این تحقیق با استفاده از روایت های معلمین درطول خدمتشان بررسی شده است؛امروزه معلمان در میان دست اندرکاران نظام آموزشی، به عنوان کارگزاران اصلی صحنه ی تعلیم و تربیت و در زمره ی مروجان علم و پرورندگان روح علمی به حساب می آیند.این قشر از جامعه ی فرهنگی به ضرورت و بر اساس نیازهای حرفه ای خود، باید با بینش علمی آشنا باشند و کم و بیش از نتایج آن بهره مند شوند.هدف شناخت این موضوع ،بررسی نقش معلم دربهبود بخشی کیفیت بهتر نظام آموزشی است.روش پژوهش:این تحقیق،تحقیقی روایی است که به انگاره تحقیقات کیفی و تفسیرگرانه تعلق دارد.منبع داده های این تحقیق، خاطرات مدت تدریس معلمی در مدرسه است که به صورت روزانه در تمام سال تحصیلی نوشته شده است.یافته ها ی پژوهش: یافته های پژوهش نشان می دهد؛ یکی از شروط لازم برای تحقق هدف های نظام تعلیم و تربیت، دخالت دادن معلمان در شناخت مشکلات فرآیند یاددهی – یادگیری است و این ضرورت و نیاز در صورتی واقعیت می یابد که در آن ها در شناخت مشکلات و ارائه طریق فعال شوند و در جهت رفع موانع به طور آگاهانه قدم بردارند.چنان چه معلمی با مسائل و امور مربوط به کار و حرفه و حق زندگی شخصی خود و برخوردی اصولی و علمی داشته باشد نتیجه گیری:دراین پژوهش به این نتیجه دست پیدا می کنیم که؛ امید است با اجرای دقیق و منظم و تشریک مساعی و مشارکت کلیه افراد علاقه مند به ارتقای نظام تعلیم و تربیت کشور تحقیقات در سطح کلاس درس توسط معلمان تبدیل به یک ضرورت در نظام تعلیم و تربیت گردد و تمامی معلمان ما باور کنند که برای دست یابی به راه حل های تازه و حل مشکلات آموزشی و پرورشی، پژوهندگی جزء وظایف اساسی آنان است.

روایت پژوهی،نقش معلمان،کیفیت نظام آموزشی،تعلیم وتربیت.