قلمرو مناطق بیابانی استان مرکزی از جنبه پوشش گیاهی
عنوان مقاله: قلمرو مناطق بیابانی استان مرکزی از جنبه پوشش گیاهی
شناسه ملی مقاله: JR_IJRDR-17-1_011
منتشر شده در در سال 1389
شناسه ملی مقاله: JR_IJRDR-17-1_011
منتشر شده در در سال 1389
مشخصات نویسندگان مقاله:
اکبر گندمکار قالهری - کارشناس ارشد اداره کل منابع طبیعی استان مرکزی
محمد خسروشاهی - استادیار، بخش تحقیقات بیابان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
غلامرضا گودرزی - مربی پژوهشی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی
حجت ا.. زاهدی پور - دانشیار پژوهشی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی
اسماعیل عزیز آبادی - کارشناس ارشد اداره کل منابع طبیعی استان مرکزی
خلاصه مقاله:
اکبر گندمکار قالهری - کارشناس ارشد اداره کل منابع طبیعی استان مرکزی
محمد خسروشاهی - استادیار، بخش تحقیقات بیابان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
غلامرضا گودرزی - مربی پژوهشی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی
حجت ا.. زاهدی پور - دانشیار پژوهشی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی
اسماعیل عزیز آبادی - کارشناس ارشد اداره کل منابع طبیعی استان مرکزی
بیابان مکانی است که در آن مشکلات محیطی، زندگی انسان را با مشکل روبرو میسازد. در بوجود آمدن شرایط بیابانی عوامل مختلف اقلیمی، زمین شناسی، پوشش گیاهی، خاکشناسی، هیدرولوژی و ژئومورفولوژی نقش خاص خود را ایفا نموده و بر یکدیگر نیز تاثیرگذار میباشند. برای شناسایی مناطق بیابانی و محدوده آنها، نیاز به بررسی دقیق عوامل فوقالذکر در هر منطقه و تاثیر متقابل آنها بر یکدیگر میباشد. بهطوریکه در این تحقیق به بررسی محدوده بیابانهای استان با توجه به عامل پوشش گیاهی پرداخته شده است. با تعیین محدوده بیابانها و جمعآوری اطلاعات کامل در آن مناطق میتوان جهت جلوگیری از گسترش بیابانها و استفاده بهینه از پتانسیلهای موجود در آن، برنامهریزی مناسب و دقیق ارائه و اجرا نمود. برای این کار محدوده تیپهای گیاهی غالب تعیین و نقشه آن به صورت رقومی در محیط نرمافزار Ilwis تهیه شد. سپس تیپهای گیاهی غالب به گروههای مختلف تقسیم شد و با استفاده از اطلاعات موجود و با توجه به ویژگیهای عمومی هریک از گروهها و تیپ ها و گونههای گیاهی و مناطق رویشی محدوده اراضی بیابان تفکیک گردید و بر این اساس نقشه مناطق بیابانی استان از جنبه پوشش گیاهی تهیه شد. بنابراین کل عرصه تیپهای گیاهی بیابانی استان ۲۷۶۰۷۴ هکتار میباشد و در محدوده مورد مطالعه ۲۱ تیپ گیاهی شاخص مناطق بیابانی مورد شناسایی قرار گرفته که ضمن مشخص کردن هر تیپ گیاهی نسبت به ارزیابی و تعیین و ظرفیت مراتع نیز اقدام گردید؛ در نتیجه وسیعترین تیپ گیاهی بیابانی تیپHultemia persica- Scariola orientalisبا ۸/۷۷۸۳۳ هکتار میباشد که در محدوده شهرستانهای ساوه، اراک، دلیجان و خمین پراکنده است و کوچکترین تیپ گیاهی Nitraria می باشد که با ۵/۲۹۹ هکتار وسعت در حاشیه کفه نمکی کویرمیقان واقع شده است.
کلمات کلیدی: قلمرو, بیابان, GIS, استان مرکزی, پوشش گیاهی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1633061/