خوانشی بر کیفیت طی الارض در نگاه عرفانی مولوی
عنوان مقاله: خوانشی بر کیفیت طی الارض در نگاه عرفانی مولوی
شناسه ملی مقاله: JR_JNIR-7-14_008
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JNIR-7-14_008
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
عابدین درویش پور - دانشیار دانشگاه لرستان
مهرداد امیری - استادیار دانشگاه لرستان
خلاصه مقاله:
عابدین درویش پور - دانشیار دانشگاه لرستان
مهرداد امیری - استادیار دانشگاه لرستان
عرفان یک جریان معرفتی مبتنی بر شهود و برخاسته از تهذیب نفس است که مبانی نظری آن در متون دینی و آثارعرفانی و ادبی تجلی یافته است.مسئله طی الارض در عرفان به عنوان یکی از اقتضائات برخاسته از مراتب کشف صوری در راستای تجلی اسماء و صفات الهی تحلیل و ارزیابی شده است. مراحل کمال آدمی از نگاه مولوی براساس تحول و تبدیل وجود انسان از نقص به سوی کمال نامنتاهی شکل می گیرد. این تبدیل و تحول، افزون بر تاثیر باطنی ، در کالبد جسم مادی او نیز اثر گذار است. ازاین رو از دید مولوی کیفیت طی الارض در این حوزه قابل تبیین می باشد. بر این اساس، باطن انبیاء و اولیاء الهی دارای صفات و قابلیت های خاصی است که جسم آنان را از دیگر افراد متمایز می کند و با توجه به تکامل و تعالی جسم در اثر سیر و سلوک، زمینه لازم برای پذیرش کراماتی همچون طی الارض را فراهم می کند. در این جستار پس از بررسی مفهوم طی الارض و مبانی طرح این مسئله در نگاه مولوی، به تشریح و تبین کیفیت تحقق آن می پردازیم.
کلمات کلیدی: مولوی, طی الارض, اسماء الهی, تکامل جسم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1633073/