محمد کاظم علمی سولا - گروه فلسفه و کلام، دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی،مشهد، ایران
حسین مخیران - گروه فلسفه و کلام/ دانشکده الهیات/ دانشگاه فردوسی/ مشهد/ ایران
علیرضا کهنسال - استادیارگروه فلسفه و حکمت دانشگاه فردوسی مشهد

هدف این نوشتار مطرح کردن دو پرسش و یافتن راه حلی شدنی و بایسته برای ‎آن ها است. پرسش نخست این است که آیا ملاصدرا در اندیشه های فلسفی خود به ‎دور هرمنوتیکی قائل بوده است؟ پرسش دیگر این که ملاصدرا چگونه با به کار بستن دور هرمنوتیکی از قرآن و مکاشفات شهودی در برداشت قاعده بسیط‎الحقیقه یاری جسته است؟ این پژوهش برای یافتن پاسخی بایسته و روشن نخست به‎کالبدشناسی مفردات پرسش های پیش گفته پرداخته، سپس به‎رویکردهای اصحاب هرمنوتیک و ملاصدرا درباره دور هرمنوتیکی اشاره کرده است. نویسندگان سرانجام روش ملاصدرا در چگونگی به کار بستن قرآن و مکاشفه شهودی در چارچوب دور هرمنوتیکی و دستیابی وی به‎ قاعده نغز بسیط‎الحقیقه در یک دستگاه شناخت‎شناسی را به‎گفتمان گذاشت اند. نگارندگان در جستار پیش رو با گواه گرفتن ‎اندیشه های برجسته ملاصدرا، در پی بازگفت این مدعا هستند که وی افزون بر این که در آثار خود به‎دورهرمنوتیکی اشاره دارد، با به کارگیری دانش های قرآنی و شهودی به عنوان پیش فرض، با روش دور هرمنوتیکی به ‎دیدگاه های نوین فلسفی دست یافته است.

هرمنوتیک, دور هرمنوتیکی, معرفت شهودی, قرآن, بسیط الحقیقه