فاطمه خداکرمی - استادیار زبان و ادبیات آلمانی واحد تهران مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

درطول تاریخ، قرآن با انگیزه واهداف متعددی ترجمه و بازترجمه شده است. با آغازقرن بیستم وتداوم نگرش علمی و محققانه درحوزه اسلام شناسی قرن هجدهم و نوزدهم میلادی، شرق شناسان دین پژوه و اسلام شناسان بمنظورمقابله با دیدگاه های غرض ورز و ترجمه های غیرعلمی سده های قبل، به ترجمه و بازترجمه های علمی وکاربردی قرآن مبادرت کردند. ازجمله ترجمه های شاخص قرن حاضرمی توان به ترجمه هارتموت بوبتسین شرق شناس ودین پژوه آلمانی اشاره کرد که بصورت مستقیم ازاصل عربی به زبان آلمانی ترجمه شده است. . یکی از دلایل شاخص بودن ترجمه بوبتسین رسا بودن و مخاطب محوربودن زبان ترجمه است، بنابراین درمقاله حاضر، نگارنده ضمن نگاهی به سیرترجمه های قرآن به زبان آلمانی، به بررسی هدف بوبتسین ازترجمه قرآن وعلت شاخص بودن این ترجمه براساس نظریه ورنرکولر ازدیدگاه متن محور یا مخاطب محور به روش تحلیلی- توصیفی، می پردازد. با طرح این پرسش که آیا ترجمه این شرق شناس دین پژوه به لحاظ تبین معنای قرآنی واثرگذاری معنوی (ازمنظرارتباطی –مخاطب محور"معادل کاربردی") درمقایسه با ترجمه موزون قرآنی روکرت وترجمه تفسیری رودی پارت، ترجمه موفقی بوده واینکه تا چه میزان ساختارصرفی- نحوی و بلاغی زبان عربی ( معادل صوری) به زبان معیارمقصد منتقل شده است؟ حاصل این تحقیق مهرتاییدی است برشاخص بودن ترجمه قرآنی بوبتسین.

ترجمه قرآن , هارتموت بوبتسین , متن محور(معادل صوری) , مخاطب محور(معادل کاربردی) , ورنرکولر