Saeed حبیبا - استاد گروه حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
گلریز مهردار قائم مقامی - گروه حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

ماده خام و اولیه هر هوش مصنوعی الگوریتمی است که به عنوان خوراک (ورودی) به آن داده می شود و از این الگوریتم فرآیندها یا فرآورده هایی (خروجی) خلق و یا حاصل می شود. پرسش اصلی این است که آیا از الگوریتم های جانمایی شده در هوش مصنوعی می توان در قالب نظام کپی رایت حمایت به عمل آورد؟ مطالعه تطبیقی در اتحادیه اروپا و ایالت متحده آمریکا نشان می دهد که نظر به انواع و کارکرد متنوعی که الگوریتم ها دارند به تفکیک و حسب مورد دارای درجه ای از اصالت و خلاقیت هستند و صرف دارا بودن بعد فنی آن ها نمی تواند نافی استحقاق آن ها در قابلیت حمایت تحت نظام کپی رایت باشد. قانون گذار ایران در خصوص چنین موضوعی مسکوت است لذا در این نوشتار با روشی تحلیلی-توصیفی و نیز با استفاده از تجربه کشورهای اتحادیه اروپا و امریکا، در صدد استخراج قاعده ای هستیم که بر مبنای آن بتوانیم الگوریتم های قابل حمایت تحت پوشش کپی رایت را در نظام حقوقی ایران مورد شناسایی قرار دهیم.

الگوریتم, کپی رایت, مالکیت فکری, مطالعه تطبیقی, هوش مصنوعی