CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) همراه با مهار پپتید وابسته به کلسی تونین (CGRP) بر بیان ژن فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) و گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) در بافت هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار

عنوان مقاله: اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) همراه با مهار پپتید وابسته به کلسی تونین (CGRP) بر بیان ژن فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) و گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) در بافت هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار
شناسه ملی مقاله: JR_DMED-30-6_002
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:

اسماء جعفری خوشن آبادی - دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی،گروه علوم ورزشی،دانشگاه سیستان و بلوچستان،زاهدان ،ایران
سجاد رمضانی - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
شیلا نایبی فر - دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی،گروه علوم ورزشی،دانشگاه سیستان و بلوچستان،زاهدان ،ایران

خلاصه مقاله:
مقدمه و هدف: فاکتورهای رشد، بیوملکول های پپتیدی کوچکی اند که نقش مهمی در افزایش بیماری های خود ایمنی دارند ودر پاتوژنز بسیاری از انواع سرطان ها دخیل هستند. هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر ۶ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مهار پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) بر بیان ژن فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) و گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) در بافت هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۳۲ سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار با میانگین وزن ۱۵±۲۰۵ گرم و سن ۸ هفته طور تصادفی در ۴ گروه ۸ سری شامل: ۱) کنترل (C)، ۲) مهار CGRP(CI)، ۳) HIIT(TH) و ۴) مهار CGRP+HIIT(CI+TH) تقسیم شدند. جهت مهار CGRP در گروه ۲ و ۴ از آنتی بادی CGRP با دوز ۲۵/۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی استفاده شد. پروتکل تمرین HIIT به مدت ۶ هفته و ۵ روز در هر هفته انجام شد، که به صورت ۱۰ وهله دویدن شدید ۲ دقیقه­ای روی تردمیل و ۱ دقیقه دویدن آهسته ( استراحت فعال) به صورت فزاینده بود. در نهایت بافت مورد نظر استخراج و میزان بیان ژن EGF و EGFR به وسیله روش Real time–PCR ΔΔ و با استفاده از فرمولΔΔCt ۲، مورد ارزیابی قرار گرفت جهت تجزیه و تحلیل یافته­ها از آزمون آنالیز واریانس یک­راهه به همراه آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد (۰۵/۰≥p). نتایج: پژوهش حاضر نشان داد سطوح EGF بافت هیپوکمپ در گروه (TH) به طور معناداری بالاتر از گروه های (CI) (۰۰۱/۰=P) و گروه (C) (۰۰۶/۰=P) بود. همچنین در گروه (CI+TH)  به طور معناداری بالاتر از گروه (CI) (۰۰۷/۰=P) بود. سطوح بیان ژنی EGFR در گروه (CI+TH) به طور معناداری بالاتر از (CI) (۰۴/۰=P) و (TH) (۰۱/۰=P) بود. نتیجه گیری: تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از HIIT در هیپوکمپ می تواند وضعیت عملکردی مغز را از طریق تنظیم مثبت بیان ژن EGF و EGFR به عنوان یک روش غیردارویی موثر بهبود بخشد. علاوه بر این، مهار HIIT + CGRP ممکن است یک رویکرد جدید را از طریق مسیرهای EGF و EGFR در هیپوکمپ نشان دهد.

کلمات کلیدی:
تمرین تناوبی شدید (HIIT), فاکتور رشداپیدرمی (EGF), پپتیدوابسته به کلسی تونین (CGRP), هیپوکمپ

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1634176/