حسن نقی زاده - استاد دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سید ابوالقاسم حسینی زیدی - استادیار دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران

آیه ۱۷۲ سوره اعراف از پیمان و میثاقی که خداوند از فرزندان آدم در موطن ویژه ای گرفته، حکایت دارد.این نوشتار با بررسی نظریه تمثیل در این آیه و بیان دلائل این نظریه به این نتیجه دست یافته است که حمل آیه بر بیان واقعیت دست کم با ظاهر پنج فقره از آیه شریفه، مخالفت دارد؛ اما تمثیل انگاری آن با این برداشت که آیه مربوط به فطرت انسان است، به مراتب از دیگر نظرات استوارتر خواهد بود زیرا دلالت ظاهری آیه بگونهای نیست که عدول از آن جایز نباشد، بلکه در صورت وجود دلیل یا قرینهای برخلاف، باید از ظاهر متن دست کشید و به مفاد آن دلیل و قرینه ملتزم شد؛ اگر آیات دیگر قرآن را در کنار آیه میثاق و آیه فطرت قرار داده و طبق روش تفسیر قرآن به قرآن، همگی را یک جا مورد مطالعه قرار دهیم، درستی احتمال یاد شده آشکارتر خواهد شد؛مفاد مجموع این آیات، آن است که آفرینش انسان بگونهای است که با اندکی تامل در نظام آفرینش و هستی خویش، بر وجود خداوند اذعان میکند

تفسیر تمثیلی, زبان نمادین, زبان حال, آیه میثاق