جواد دلپسند - Tarbiat Modares
سید محمود قاسمپوری - Tarbiat Modares

قو فریادکش دارای دو جمعیت قدیمی و جدید است که جمعیت جدید از سال ۱۳۸۶ گزارش شد. هدف از این مطالعه بررسی ساختار ژنتیکی این گونه و مقایسه اندوخته ژنی آن ها به ویژه جمعیت جدید است. بدین منظور ۱۱۰ نمونه از ایران و چهار کشور اروپایی در شش جایگاه ریزماهواره بررسی شد. علاوه بر نمونه های جمعیت نوظهور در تالاب بین المللی فریدونکنار و جمعیت قدیمی گیلان، نمونه هایی از کشورهای ایسلند، سوئد، فنلاند و لهستان نیز مطالعه شد. متوسط هتروزیگوسیتی مشاهده شده از ۰/۵۹۸ تا ۱ و متوسط هتروزیگوستی مورد انتظار از ۰/۶۶۱ تا ۰/۹۵۰ قرار دارد. ایسلند در منتهی الیه غرب پالئارکتیک با مقدار ۱/۰۰ از بالاترین هتروزیگوسیتی و ایران در شرقی ترین مکان این مطالعه با ۱۲/۷۲ از بیشترین فراوانی آلل موثر برخوردار بود. همچنین جمعیت ایران بجز یک جایگاه در باقی موارد انحراف از تعادل هاردی-واینبرگ را نشان داد. بر اساس نتایج برنامه STRUCTURE ۲.۳.۴  ساختار ژنتیکی جمعیت قو های ایران به دلیل پراکندگی بالای کلونی های زادآوری در عرض های شمالی دارای بیشترین جریان ژنی بود. لذا قوهای مهاجر پاییزه و زمستانه در فریدونکنار از دو جمعیت و قوهای گیلان نیز از یک جمعیت مجزا برخوردارند. در مجموع غنای بالای آللی در جمعیت جدید بیانگر ارزش بالای حفاظتی برای کلونی زمستان گذران فریدونکنار است.

Population genetics, Microsatellite marker, Genetic bottleneck, Gene flow, ژنتیک جمعیت, نشانگر ریزماهواره تنگنای ژنتیکی, جریان ژنی