علیرضا صارمی - دکتری مدیریت منابع انسانی دانشگاه پیام نور

چکیده هر چند در ادبیات به عوامل تاثیرگذار بر قصد ترک سازمان توجه کافی شده است، اما به فلات شغلی به شکلی منسجم و در قالب یک مدل توجه چندانی نشده است، حتی زمانی که کارمندان در پست های خود برای مدت زیادی می مانند و احتمال پیشرفت یا افزایش مسئولیت های شغلی کم است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل موثر بر فلات شغلی و تاثیر آن بر قصد ترک سازمان، با نقش متغیرهای تعدیلگر قدرت تحمل ابهام و مربیگری است. جامعه آماری کارشناسان شهرداری های درجه ۱ تا ۷ استان فارس و روش نمونه گیری، تصادفی سیستماتیک است. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد جمع آوری و به روش مدل معادلات ساختاری در قالب نرم افزار اسمارت پی ال اس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد متغیرهای حمایت سازمانی ادراک شده و یادگیری خودکارآمدی بر فلات ساختاری و محتوایی و همچنین فلات زدگی ساختاری و محتوایی بر قصد ترک سازمان تاثیر منفی و معناداری دارد. محوریت کار بر فلات ساختاری تاثیر منفی و معناداری دارد، اما این تاثیر بر فلات زدگی محتوایی رد شد. نتایج حاصل از متغیرهای تعدیلگر نشان داد که مربیگری به طور منفی رابطه بین فلات زدگی ساختاری و محتوایی با قصد ترک سازمان تحت تاثیر قرار می دهد. متغیر قدرت تحمل ابهام به طور مثبت رابطه بین فلات زدگی ساختاری با قصد ترک سازمان تحت تاثیر قرار می دهد. بر این اساس افرادی که قدرت تحمل ابهام بالایی دارند با درک فلات زدگی ساختاری تمایل به ترک سازمان در آنان تقویت می شود، ضمن اینکه این تاثیر در مورد فلات زدگی محتوایی رد شد.

فلات شغلی, قصد ترک سازمان, قدرت تحمل ابهام, مربیگری