فاطمه آناهید - گروه فقه و حقوق واحد اردبیل (استادیار)، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
فرشید رضائی - گروه حقوق خصوصی (دانشجوی کارشناسی ارشد)، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران

پیوند حق و حقوق از یک سو و سیاست و زیست اجتماعی از سوی دیگر، انسان ها و جوامع انسانی را با مفهوم مهم و انسانی«حقوقی» مواجه می کند. حقوق سیاسی و اجتماعی و به طور خاص حقوق زنان در هر جامعه، یکی از نشانه های مدنیت و توسعه انسانی میباشد. تبلور عینی و انضمامی حقوق زنان را در سندی به نام قانون اساسی و رسمی هر کشور، یعنی درقانون اساسی میتوان جستجو کرد. در این مقاله حقوق زنان با استناد به اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران موردمداقه و پژوهش قرار گرفته است. بر این اساس با توجه به دو شاخص و متغیر مشارکت سیاسی (حقوق انتخاباتی) و تصدیمناصب و موقعیت های مدیریتی و سیاسی، حقوق زنان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، به بررسی و آزمون گذاشتهشده است. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برای مشارکت زنان مانع قانونی وجود نداشته و لکن در تصدی مناصبمدیریتی، در موارد خاصی نظیر احراز مقام رهبری، ریاست جمهوری، قضاوت به دلایل عدیدهای که بحث شده، شاهدمحدودیت ها و محذورات قانونی هستیم.

حقوق زنان، قانون ، نقش سیاسی، مشارکت اجتماعی، حجاب و عفاف