فرزاد جمشیدیان - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی - شیلات دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان
امید بیرقدار کشکولی - عضو هیات علمی گروه شیلات دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان

آبزی پروری به عنوان یکی از سریع الرشدترین صنایع تولید غذا شناخته میشود. براساس آمار فائو آبزی پروری در سال ۲۰۱۸ حدود ۴۶ درصد از کل تولید آبزیان را به خود اختصاص داده است و پیش بینی میشود تا سال ۲۰۳۰ این رقم به حدود ۵۳ درصد افزایش یابد ( ۲۰۱۸ ,FAO)رشد صنعت آبزی پروری منافع اجتماعی و اقتصادی زیادی به همراه داشته است اما مانند هر فعالیت تولیدی دیگری دارای مشکلات بالقوه ای برای محیط زیست میباشد که بایستی با اعمال روشهای مدیریتی مناسب به سمت کاهش اثرات زیست محیطی در آبزی پروری گام برداشت در این راستا تعریف دقیق از پایداری سیستم پایدار و ارزیابی میزان پایداری سیستم های موجود ضروری است تا رسیدن به سیستمهای پایدار فاصله زیادی وجود دارد و دستیابی به آن امر دشواری است اما میتوان با شناخت وضعیت فعلی و طراحی یک راهبرد مناسب و حساب شده به سمت آبزی پروری پایدار گام برداشت به طور کلی توسعه پایدار مستلزم رویکردی یکپارچه است که نگرانیهای زیست محیطی را در کنار توسعه اقتصادی در نظر بگیرد (۲۰۱۵ ,Emas).