اشرف السادات خدا دوست لسکو کلایه - شهر کرج

خودکارآمدی تحصیلی به عنوان قابلیت درک فرد از توانایی های خود در انجام وظایف لازم برای رسیدن به اهدافتحصیلی تعریف می شود و اهمیت بسیاری در موفقیت تحصیلی دانش آموزان دارد. از این رو هدف از پژوهش حاضربررسی نقش میانجی انگیزش تحصیلی در رابطه خودراهبری یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی است. روش پژوهشمطالعه ی حاضر از نوع طرح های همبستگی مبتنی بر روابط ساختاری و مدل سازی معادلات ساختاری بود. در اینپژوهش، خودراهبری یادگیری به عنوان متغیر پیش بین، خودکارآمدی تحصیلی به عنوان متغیر ملاک و انگیزشتحصیلی بعنوان متغیر میانجی در نظر گرفته شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر کرج در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بوده که تعداد کل آنها ۲۴۸۱ نفر می باشد. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش ۳۰۰ نفر تعیین شد. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر بصورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد، مدل این پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. با این یافته ها، انگیزش تحصیلی نقش واسطه ای در رابطه خودراهبرییادگیری و خودکارآمدی تحصیلی داشت. به این معنا که افزایش خودراهبری یادگیری، انگیزش تحصیلی را افزایشداده و از این طریق خودکارآمدی تحصیلی افزایش می یابد.

انگیزش تحصیلی، یادگیری خود راهبر، خودکارآمدی تحصیلی، دانش آموزان