جمشید بنایی بروجنی - استادیار،مرکز تحقیقات طب ورزشی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد،نجف آباد،ایران
مهدی شیرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی-تغذیه ورزشی،مرکز تحقیقات طب ورزشی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد،نجف آباد،ایران

پژوهش حاضر با هدف تاثیر میان وعده پس از ورزش بر برخی از فاکتورهای عملکردی ورزشکاران پرورش اندام مرد صورتپذیرفت. جامعه آماری پژوهش از ورزشکاران می باشند که در رشته پرورش اندام مشغول فعالیت می باشند. فعالیت در رشتهپرورش اندام به دلیل ماهیت تمرینی آن باعث افت قند خون و گلیکوژن عضله می شود. این تحقیق در صدد بود تا با مصرفمیان وعده، میزان قدرت عضلانی، MAX۲VO، استانه لاکتات و توان بی هوازی آزمودنیها را بررسی نماید. پس از بررسییافته ها و مشخص شدن نرمال بودن یا غیر نرمال بودن دادهها، آزمونهای مناسب آماری انتخاب شد. اما به صورت کلی ازآمار توصیفی و استنباطی استفاده شده و در آمار توصیفی از جداول توزیع فراوانی، نمودار، شاخص های مرکزی و پراکندگیو همچنین در آزمون های استنباطی از آزمونهای همبستگی و رگرسیون نیز استفاده به عمل آمد. یافته ها نشان داد که باتوجه به مطالعه انجام شده مشخص گردید که ۷۰ درصد از ورزشکاران پرورش اندام مورد مطالعه در گروه سنی ۱۰-۱۵سال قرار دارند. همچنین به لحاظ قد، ۸۰ درصد در گروه قدی ۱۷۴-۱۷۵ سانتی متر قرار دارند. همچنین به لحاظ وزن ورزشکاران پرورش اندام، ۵۰ درصد ددر گروه وزنی ۶۶-۳۸ کیلوگرم قرار داشته اند. به لحاظ BMI نیز ۶۰ درصد دارای۲۳BMI ۱۶ می باشند. همچنین با توجه به مطالعات انجام شده بر روی ورزشکاران پرورش اندام مشخص گردید که از نظردرصد چربی ۴۰ درصد در حد ۱۳/۹۴-۶/۳۰ درصد چربی قرار داشته اند. زمان مصرف میان وعده و زمان رسیدن به خستگی از اهمیت زیادی برخوردار است و تنظیم این زمان از جمله امور مهم در این زمینه محسوب می گردد.

میان وعده، ورزش، فاکتورهای عملکردی، ورزشکاران، پرورش اندام