سجاد عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش ژئوتکنیک، گروه عمران دانشگاه فردوسی مشهد
سعید ابریشمی - استادیار گروه عمران، دانشگاه فردوسی مشهد
امیررضا مسعودی - استادیار گروه عمران، دانشگاه فردوسی مشهد
میثم صمدی - استادیار گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

محدودیت فضاهای شهری، استفاده از فضاهای زیرزمینی را افزایش داده است. وجود خاک در اطراف این سازه ها، باعث تغییر رفتار سازه می شود. مهندسین طراح در بیشتر موارد از تاثیر خاک بر سازه صرف نظر می کنند. این امر ممکن است باعث ایجاد تفاوت قابل توجه با واقعیت شود. در این پژوهش از روش ساده شده ای برای تحلیل سازه های زیرزمینی با در نظرگرفتن اثر اندرکنش خاک و سازه استفاده شده است. به طور کلی اندرکنش خاک و سازه شامل اندرکنش کلی و محلی است. اندرکنش کلی، اثرات متقابل توده خاک با سازه را در نظر می گیرد و اندرکنش محلی به بررسی اثرات متقابل خاک و سازه در مرز تماس می پردازد. در این پژوهش برای درنظرگرفتن اندرکنش محلی از مجموعه ای از فنرها و میراگرها استفاده شده است که مشخصات این میراگرها و فنرها با توجه تحقیقات گذشته تعیین گردیده است. با تحلیل نتایج به دست آمده مشخص شد که با افزایش ضریب میراگرها، فشار لرزه ای خاک کاهش می یابد. همچنین با افزایش میرایی، جابه جایی نسبی سازه کم می شود.

اندرکنش خاک و سازه، سازه زیرزمینی، تحلیل دینامیکی، مطالعه عددی