زهره مرتضائی کرهرودی - دکتری روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
پریسا کلاهی - دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران. ایران.
سهیلا رحمانی - دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران
مجتبی رهنمازاده - دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران

مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی شفقت درمانی متمرکز بر خود بر عملکرد جنسی و تحمل ناکامی در بیماران زن مبتلابه ناباروری بود. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود. ۵۲ نفر از زنان مبتلا به ناباروری که دارای اختلال در عملکرد جنسی و تحملناکامی پایین بودند و از خرداد تا شهریور ماه سال ۱۴۰۰ مراجعه کننده به بخش ناباروری بیمارستان امام حسین (ع) واقع در استانتهران با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در گروه آزمایش (تحت شفقت درمانی متمرکز بر خود(n=۲۶) و گروه کنترل (n=۲۶) گمارده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد مسائل جنسی (MSQ) اسنل وفیشرو والترز (۱۹۹۳) و پرسشنامه تحمل ناکامی در سه مرحله خط پایه، پس از مداخله جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها بااستفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر چند متغیری انجام شد. یافته ها نشان داد که در گروه تحت شفقت درمانی متمرکزبر خود ، میانگین نمره عملکرد جنسی در متغیرهای اضطراب و افسردگی جنسی همچنین رضایت جنسی و تحمل ناکامی در گروهآزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طرز معناداری کاهش و افزایش پیدا کرده است (P>۰/۰۰۱). نتایج این پژوهش نشان داد کهشفقت درمانی متمرکز بر خود میتواند در بهبود عملکرد جنسی (اضطراب و افسردگی جنسی همچنین رضایت جنسی) و تحملنناکامی در زنان مبتلا به ناباروری موثر باشد.

عملکرد جنسی، تحمل ناکامی، شفقت درمانی متمرکز بر خود، ناباروری