آزاده موسوی بزاز - استادیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی تهرانی فر - استاد گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد کافی - استاد گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمود شور - دانشیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
علی گزانچیان - دانشیار مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، مشهد، ایران

افزایش سریع جمعیت موجب کاهش منابع آب شیرین شده و بنابراین استفاده از آب های با کیفیت کم و شور می تواند راهکاری برای آبیاری گونه های گیاهی کاشته شده در فضای سبز باشد. برای استفاده از این نوع آب، نیاز فزاینده ای به گیاهان متحمل نسبت به شوری است. در این ارتباط می توان به قابلیت استفاده از توده های بومی موجود در هر کشور توجه نمود. با توجه به این مساله در آزمایشی انواع متحمل و حساس فستوکا بلند از لحاظ پاسخ های مورفولوژیک، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در پنج سطح ۰، ۴۵، ۹۰، ۱۳۵ و ۱۸۰ میلی مولار به صورت گلدانی مورد بررسی قرار گرفتند. توده های سنندج، داران و فستوکا بلند وارداتی به عنوان انواع متحمل و توده سناجان به عنوان توده حساس برای این آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که در انواع متحمل میزان پرولین، محتوای نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشاء، هدایت روزنه ای، شاخص SPAD در سطح بالاتر و معنی داری نسبت به توده سناجان قرار دارند. همچنین در توده حساس سناجان درصد خسارت برگ نسبت به انواع متحمل بالاتر بود. با توجه به وجود پتانسیل بالا برای انواع توده های بومی فستوکا بلند در مواجهه با شوری و هزینه پایین تر برای تهیه بذور این توده ها در مقایسه با انواع فستوکا وارداتی می توان بر اساس این آزمایش توده سنندج و داران را به عنوان جایگزین فستوکا وارداتی پیشنهاد نمود.

پرولین، توده متحمل، خسارت برگ، شاخص پایداری غشاء