کامران باقری راد - کارشناسی ارشد مهندسی ایمنی و بهداشت محیط زیست HSE ، دانشگاه صنعت نفت آبادان

در سطح جهان، ضایعات کشاورزی فراوان (AWs) هر روز برای برآورده کردن نیازهای روزافزون جمعیت در حال رشد تولید میشوند. مدیریت محدود و/یا نادرست آن نیاز فوری به طراحی استراتژی هایی برای استفاده و ارزش گذاری به موقع آنها، برای پایداری کشاورزی و امنیت انسانی-غذایی و سلامت ایجاد کرده است. AWها از منابع مختلف از جمله بقایای محصول، صنایع کشاورزی، دام و آبزی پروری تولید می شوند. جزء اصلی بقایای گیاهی و ضایعات کشاورزی و صنعتی سلولز (فراوانترین بیوپلیمر) و پس از آن لیگنین و همی سلولز (زیست توده لیگنوسلولزی) است. AW ها و پردازش آنها یک مسئله جهانی است زیرا اکثریت قریب به اتفاق آن در حال حاضر سوزانده شده یا در خاک مدفون شده است و باعث آلودگی هوا، آب و گرم شدن کره زمین می شود. به طور سنتی، برخی از بقایای گیاهی در احتراق، علوفه حیوانات، کاهگلی سقف، کمپوست سازی، مالچ پاشی خاک، چوب کبریت و تولید کاغذ استفاده می شده است. استراتژیهای مختلف مدیریت AW، شامل »کاهش«، »استفاده مجدد« و »بازیافتAW «ها برای تقویت کشاورزی پایدار و به حداقل رساندن آلودگی زیستمحیطی است.

پسماند، مدیریت، کشاورزی، محیط زیست