محبوبه جعفرقلی - دانشجوی دکتری دانشگاه سمنان دانشکده ادبیات و علوم انسانی
داوود محمدی - دانشکده علوم انسانی دانشگاه سمنان

ادبیات داستانی بخش مهمی از آثار ادبی را شامل می شود. « محبوب القلوب » از کتاب های ادبیات داستانی و عامیانه عصر صفوی است. میرزابرخوردار فراهی نویسنده و منشی، حکایات و قصص را به سبک آن زمان با عبارات مسجع به رشته تحریر کشیده است. این پژوهش، به ساختار داستانی « رعنا و زیبا » از این کتاب، با توجه به عناصر پیرنگ چون: شروع و زمینه چینی، گره افکنی و ناپایداری، جدال و کشمکش، بحران، نقطه اوج یا بزنگاه، گره گشایی و پایان بندی پرداخته است. وجود این عناصر و خرق عادت و نثر مصنوع کتاب، جنبه روایی داستان را گاهی با ضرباهنگ کند و گاهی هم با تعلیق های جذاب همراه کرده است؛ به نظر می رسد، داستان در داستان یا اپیزودیک بودن، داستان را دارای چند راوی کرده و به این روش، هر داستانی در میان داستان اصلی روایت می شود. پیرنگ در ادبیات داستانی، ساختمان و اسکلت بندی یک داستان است که ناگزیر بر روابط علی و معلولی است که در داستان های عامیانه بر اساس خط داستانی منطبق با باور عامه از پی هم می آیند. نقد عناصر پیرنگ باعث روشن شدن لایه های داستانی می شود و این امر، اهمیت ویژه ای دارد.

محبوب القلوب, پیرنگ, ادبیات داستانی, ادبیات عامیانه