سعیده پیرمحمدی باغمیشه
محمد پاسبان

ین مقاله در پی تبین جایگاه دموکراسی در مدیریت اسلامی است. از نظر اندیشمندان اسلامی، اسلام قرن ها جلو تر از غرب با پدیدهدموکراسی و قواعد و معیارهای آن را با راهکارهایی چون امر به معروف و نهی از منکر، شورا، بیعت و مشارکت زنان در عرصه های سیاسی– اجتماعی از جمله این قواعد است. پذیرش دموکراسی به معنای کنار نهادن حاکمیت الهی نیست زیرا اصل حاکمیت مردم که بنیاندموکراسی محسوب می شود، با اصل حاکمیت خدا در تضاد نیست و حاکمیت خدا با حاکمیت فردی که اساس استبداد است در تضاد میباشد و هدف از دوکراسی جلوگیری از استبداد می باشد. یکی از مباحث بنیادی و جذاب در عصر حاضر که ذهن اندیشمندان و سیاستمداران را به خود مشغول نموده است، ایجاد ترکیبی هماهنگ و هم ساز از ارزش های مدرن )دموکراسی( و ارزش های اسلامی است. نظراتگوناگون و گاه متضادی در باب رابطه دین و دموکراسی از سوی نظریه پردازان مسلمان و غیرمسلمان مطرح شده است و در کنار آن نیزتمایل برای ایجاد دموکراسی در میان مسلمانان به شکل روزافزونی به صورت عملی در حال ظهور است. بعد از انقلاب اسلامی ایران روشمردم سالاری اسلامی مطرح شد که در این روش در عین مخالفت با دموکراسی غربی با استبداد و دیکتاتوری نیز تضاد داشت و امام خمینینیز بر این نظریه جدید و بدیع تاکید داشتند.

مردم سالاری، اسلام، مردم سالاری اسلامی، دموکراسی غربی، مشارکت