حسن افزا - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
پریسا مشکسار - استادیار دانشگاه غیرانتفاعی آپادانا
رامین سایان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
زهرا نجمی فشتمی - کارشناس برنامه ریزی شهری

امروزه شهرها با چالش های بسیاری در زمینه های اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی مواجه شده اند . تداوم این گونه رشد شهرنشینی با مشکلات اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی ، بحران آفرین و هشداری بر ناپایداری شهرها می باشد. در این میان، کیفیت زندگی و به تبع آن زیست پذیری در شهرها را به شدت کاهش می دهد؛ بنابراین ضرورت و اهمیت بحث زیست پذیری و توسعه پایدارامروزه در شهرها کاملا نمایان است . شاخص کیفیت زیست پذیری یک محیط یا فضا تحت تاثیر عوامل بسیاری کاهش یافته و زمینه ی ناپایداری های فضایی را برای آن سکونتگاههای انسانی فراهم می آورد. سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی و زیست پذیری شهری می تواند در مقیاس شهر و یا بخشی از شهر (نظیر محلات فرسوده، شهرکها و شهرهای جدید، بافت های خودرو و...) انجام شود. از این رو هدف از انجام این تحقیق بررسی زیست پذیری شهری با رویکرد توسعه پایدار در شهرداری منطقه ۳ شهرداری شیراز می باشد. به این منظور ۳۰ نفر از ساکنان با استفاده از نمونه گیری طبقه بندی تصادفی به عنوان نمونه موردی انتخاب شده اند. پایایی داده های مورد استفاده با بهره گیری از آلفای کرونباخ به میزان ۷۵/۰ بدست آمده است . برای نیل به این هدف از روش تحقیق توصیفی تحلیلی مبتنی بر تحلیل پرسش نامه و استفاده از آزمون test -Sample T -One استفاده شده است . نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان می دهد زیست پذیری منطقه در همه ابعاد و مولفه از نظر پاسخ دهندگان پایین تر از سطح مطلوب می باشد. به طوری که مقدار محاسبه شده مولفه های در مجموع برای بعد اجتماعی عدد ۳۴,۲، برای بعد اقتصادی ۸۲,۲ و برای بعد زیست محیطی ۶۲,۲ بوده که کمتر از حد مبنا (۳) می باشد.

زیست پذیر، توسعه پایدار، منطقه ۳ شیراز، test -Sample T -One