فاطمه عزالدین - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

در مقاله ی حاضر، با توجه به اهمیت توسعه ی شهری در سالهای اخیر و از نگاه یک زن ایرانی که راوی رمان »رهش « بوده، به شناخت و بازنمایی تغییرات معماری و شهری تهران پرداختیم . این رمان برگرفته از زندگی شهری و تاثیر پیشرفت های فناوری بر روی آداب و رسوم زندگی مردم می باشد. داستان حول محور یک زوج معمار که به همراه فرزند بیمارشان در یک خانه ی ویلایی در تهران زندگی می کنند، است . ماجراهای رمان از زبان لیا، شخصیت اصلی داستان که یک زن امروزی است روایت می شود. دغدغه ی اصلی او، بر سر مدیریت نادرست شهری ، ساخت وسازهای بی رویه و در توسعه نامناسب شهری می باشد که این امر به نوبه خود باعث ایجاد شکاف طبقاتی و مشکلات بسیار زیاد دیگری نیز خواهد بود. نویسنده اسم رمان خود را که رهش نام دارد از برعکس کلمه شهر انتخاب کرده است که در لغت نامه ی فارسی نیز به معنای رهیدن می باشد. در این کتاب از نقش برجهای سر به فلک کشیده در نقاط مختلف شهر تهران بر روی آلودگی ، فرهنگ و توسعه شهری صحبت می شود و نویسنده بیان دارد این توسعه های بی رویه نه تنها منظره شهر را زیباتر نمی کند، بلکه تهران را به شهری بی روح تبدیل کرده است . امیرخانی در این کتاب، از زبان شخصیت زن راوی ، آینده ی شهر را تمام می بیند و هیچ راه نجاتی برای آن متصور نمی شود.

AF۵۸:AG۶۶ رهش ، ادبیات، تهران، شهر، توسعه ، پادآرمانشهر