محمدرضا رشوند - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاداسلامی قزوین واحد باراجین
حمیدرضا رشوند - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای و مدیریت شهری دانشگاه گیلان

در گذشته دوچرخه و دوچرخه سواری رونق و کاربرد بیشتری داشته که متاستفانه در سال های اخیر با رشد تردد خودرو ، این فرهنگ به حاشیه رانده شده است. عوامل زیادی در گسترش دوچرخه سواری و فرهنگ دوچرخه سواری موثر بوده اند ، همچون وضعیت توپوگرافی مناسب ، آب و هوای معتدل و ساختار فرهنگی و... بررسی های آماری نشان می دهد که سهم دوچرخه در سفرهای شهری امروز نسبت به چند سال گذشته کاهش چشمگیری داشته است. اگر چه در طی ۵ سال گذشته ، فعالیت های نسبتا مطلوبی توسط سازمان های متولی حمل و نقل شهری در راستای ارتقای جایگاه فرهنگ شهروندی و انسانی تر کردن فضاهای شهری صورت گرفته ، اما باید اذعان کرد که این اقدامات کافی نبوده و باید به شکل جامع تری به این موضوع پرداخته شود. به دلیل اینکه هر روز طرح شریانی جدیدی طراحی میشود بدون آن که در امر طراحی خیابان ها به مسیرهای ویژه دوچرخه یا عابر پیاده توجه گردد. در تحقیق حاضر ، سعی خواهد شد تا با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ، دوچرخه و نقش آن درسیستم حمل ونقل پایدار مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. که نتایج این تحقیق نشان داد که بین دسترسی بهتر به ایستگاه های دوچرخه و میزان استفاده از آن به عنوان وسیله حمل و نقل ، رابطه معناداری وجود دارد ولی تعداد ایستگاه های دوچرخه ، طراحی مسیرهای ویژه دوچرخه و سایر تمهیدات اندیشیده شده هنوز کافی نبوده و دوچرخه سواری بیشتر به عنوان یک وسیله تفریحی ورزشی است و جایگاه مناسبی به عنوان یک وسیله در راستای انجام سفرهای شهری و کاهش بار ترافیکی به دست نیاورده است.

دوچرخه ، مسیر ویژه دوچرخه و پیاده (سبز راه ) ، حمل و نقل پایدار شهری