علی صادقیان - گروه معماری ، واحد سمنان ،دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان ، ایران

طراحی همساز با اقلیم عبارت از نگهداری وضعیت میکروکلمایی طرح معماری در محدوده آسایش است .پس جهت معماری پایدارلازم است ، اقلیم به درستی شناخته شود و سازگاری مناسب با آن ایجاد گردد. از طرفی با افزایش بی رویه سوخت های فسیلی در ساختمان ها به منظور ایجاد سرمایش ، گرمایش و تهویه ، رویکرد معماری پایدار با هدف استفاده هرچه کمتر از انرژی های تجدیدناپذیر پدیدار شد. از مهمترین نکات تاثیرگذار بر این رویکرد، آشنایی با خصوصیات اقلیمی و شرایط آب و هوایی شهر و نحوه برخورد با این عوامل است .هدف این مقاله شناخت و بررسی میزان شاخص های آسایش حرارتی و مطابقت آن با عوامل و عناصر اقلیمی در شهر شاهرود می باشد. بارزترین ویژگی اقلیمی شهر شاهرود بویژه در زیست اقلیم ساختمانی و شهری به ترتیب اهمیت گرما، شدت و مدت بالای تابش آفتاب و کمبود رطوبت نسبی در تابستان و سرما و یخبندان در زمستان است . در این مقاله ، آمار اقلیمی مورد نیاز در طی یک دوره ( ۲۶ ساله ) برپایه اطلاعات ایستگاه هواشناسی شاهرود تجزیه و تحلیل شده است . روش تحقیق به صورت توصیفی -تحلیلی می باشد که به همراه استفاده از روشهای استاندارد بررسی شاخص های آسایش حرارتی مانند اولگی ، گیونی و ماهانی و اوانز و... به ارائه پیشنهاداتی برای طراحی معماری برای اقلیم شهر شاهرود منجر گردیده است .

پایداری ، معماری ، شاخص های آسایش حرارتی ، طراحی اقلیمی ، شاهرود