عالیه بیژنی - کارشناسی ارشدعلوم تربیتی ،مربی پرورشی ،دبستان پسرانه سعادت، ناحیه یک بندرعباس
مهلا فدوی - کارشناسی معارف اسلامی ،معاون آموزشی هنرستان فنی حرفه ای ام سلمه ،شهرستان میناب
صدیقه بیژنی - کارشناسی پرستاری ،مراقب سلامت دبیرستان نمونه دولتی فدک ،شهرستان میناب
نجمه زینلی - کارشناسی تکنولوژی طراحی دوخت ،معاون پرورشی دبستان دخترانه سعادت ناحیه یک بندرعباس

سنین دبستان دوران مهمی محسوب میشود که در آن از قصه درمانی بیش از هر دوران دیگری میتوان برای رشد شخصیتی و شناختی -عاطفی دانش آموزان سود جست . هدف از این پژوهش تعیین تاثیر قصه درمانی در افزایش اعتماد به نفس و خوداثربخشی دانش آموزان است .قصه و قصه گویی به قدمت تاریخ بشر ریشه دارد به گونه ای که بشر زندگی خود را در چهار چوب قصه ها به تصویر کشیده است وقصه ها نیز زندگی بشر را شکل داده ، دگرگون ساخته و متحول نموده اند . قصه ها باز نمایی ما از خودمان و تجربه های مان است . قصه گویی ، پیشینه ای به تاریخ پیدایش انسان دارد. علاقه به قصه و شنیدن خاطره ها و ماجراها را آفریننده دانا در نهاد انسان ها نهاده است . به همین دلیل هماره، یکی از عمده ترین و رایج ترین راه های انتقال تجربه و سرگرمی ، قصه گویی و گوش سپردن به قصه ها بوده است . هنر قصه گویی در زمان تغییر شکل یافته و موازی با گسترش رسانه های گروهی از یک سو، و دست آوردهای روان شناسی یادگیری از سوی دیگر، جامه های نوپوشیده، تا هم چنان بماند و توان رقابت خود را از دست ندهد، با این که در بعضی از جوامع پیشرفته امروز، قصه گویی به عنوان یک هنر پر طرفدار یک شیوه ی آزمایشی توانمند و یک سرگرمی پر جاذبه مطرح است . در کشور ما توجه چندانی به قصه گویی نمی شود. خانواده و بزرگترها، فرصت های طلایی و مهربانی آفرین قصه گویی را به جعبه های جادویی سپرده اند تا گرفتار خویش باشند. آموزش و پرورش ما نیز در گریز از سنت ها و پرهیز از بهره گیری از نوآوری، از آن چه در گذشته به عنوان قصه گویی داشته ایم ، بریده و به دست آوردی که دنیای امروز از قصه گویی دارد، نرسیده است .

قصه گویی ، دانش آموزان ابتدایی ، عزت نفس ، خود اثر بخشی