فریبا نصیری هندخاله - کارشناسی ارشد ، جغرافیای طبیعی ، اقلیم شناسی در برنامه ریزی محیطی ، دبیر دوره اول و دوم متوسطه ، گیلان رشت

عوامل زیادی مانند اندوه ، فقر ، احساس گناه ، نقص جسمانی ، غرور، احساس حقارت شدید، عقب ماندگی درسی ، حسادت و انتقام جویی ، احساس ترس و نا امنی ، نابسامانی های خانوادگی ، طلاق ، بی پاسخ گذاشتن پرسشهای کنجکاوانه کودکان ، بی حوصلگی در برقراری ارتباط سالم با کودکان ، نبودن الگوی اجتماعی مطلوب در خانه ، محرومیت از محبت مادر، عدم حضور پدر ، اعتیاد والدین ، شکستها و ناکامیهای پی در پی ، اختلال در عملکرد غدد فوق کلیوی ، انتقال کودک به مدرسه و مکان جدید، تبعیض و انتقادها و بهانه گیریهای مستمر و بی مورد والدین و معلمان در بروز گوشه گیری نقش بسزایی دارد . در مواقعی گوشه گیری و فرار از موقعیت مخاطره انگیز ، معقول ترین شیوه برای مقابله با ناکامی به شمار می رود . در حقیقت در خود فرو رفتن نوجوان در دوره بلوغ نیز ممکن است به گوشه گیری بینجامد؛ به عبارت دیگر زمانی ، گوشه گیری نوجوان با تفکر درباره طبیعت و خویشتن و مشاهده و تجزیه و تحلیل امور پیرامون همراه است که از کنجکاوی او نشات می گیرد و بدان وسیله نوجوان می خواهد به و هویت یابی و خودسنجی پاسخ دهد.بر این اساس نوجوان گوشه گیر از برخورد با دیگران دوری می کند و به صورت افراطی سعی در جدا شدن از آنها دارد . در فعالیتهای گروهی همکاری و مشارکت لازم را ندارد و نیز از شرکت در بازی های دسته جمعی خوداری می کند و از جهت کلامی در عین حال که قادر به هم صحبتی است ، کمتر رابطه بر قرار می کند و نیز از بیان نظرات خود در بین دیگران خوداری می کند . این نو جوانان با تقلیل یافتن علایق ذهنی و عاطفی نسبت به اطرافیان خود از داشتن دوستان نزدیک و صمیمی محرومند و جوانی که کمرو و گوشه گیر است معمولا ازحضور درفعالیت ها ی جمعی سر باز می زند و فقط با تک دوست خود که نوعا بسیار به او وابسته می شود اوقات خود را سپری می کند چون اگر در سازگاری با محیط اجتماعی شکست بخورد، احتمال می رود گوشه گیر شود (سیف الهی ،۱۳۸۷).

گوشه گیری ، نوجوانان ، همکاری ،محیط اجتماعی