منظر نجفی حاجی
مراد شمسی

یکی از مهم ترین وظایف مدیریت منابع انسانی در رابطه با نیروی انسانی، فرآیند جامعه پذیری افراد تازه وارد می باشد. سازمان ها باید فرصتهای مناسب جهت آشناسازی کارکنان با ماموریت، اهداف، وظایف شغلی و ارزش های مطلوب سازمان در راستای افزایش کارایی و اثربخشی و دست یابی به مزیت رقابتی فراهم نمایند. سازمان ها از طریق ساختاردهی منظم و مداوم رفتار کارکنان باعث همسو سازی و سازگاری نگرش ها، ارزش ها و رفتار های فردی با ارزش ها، هنجارها و رفتارهای مطلوب سازمانی می شوند. در صورتی که فرآیند جامعه پذیری به طور صحیح و هدفمند اجرا گردد، هزینه های سازمان را کاهش داده و به افزایش تعهد و وفاداری و کارآیی کارکنان و کاهش تقاضا برای جدایی از سازمان ها می انجامد هدف از ارایه این پژوهش بررسی شناسایی عوامل موثربرای جامعه پذیری فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان است. چارچوب نظری تحقیق بر اساس الگوی جامعه پذیری دانشجویان وایدمن و همکاران است. دستاورد تحقیق حاضر ضمن بدیع بودن آن در زمینه تحقیق درباره فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان, نشان دادن تاثیر اندک گروه آموزشی بر جامعه پذیری دانشجویان (هم سو با مطالعات دیگر در این زمینه) است. همچنین برای سیاست گذاران کلان آموزشی برای سیاست گذاری برای ایجاد جو گروه آموزشی که بتواند هرچه بیش تر دانشجویان را با نقش های حرفه ای خود آشنا سازد, می تواند مفید باشد .

جامعه پذیری، مدیریت منابع، آشناسازی