ارزیابی آزمایشگاهی طراحی مخلوطهای سرد بازیافتی با قیر امولسیونی در ایران

هدف اصلی از بازیافت روسازی، استفاده مجدد از مصالح موجود در جهت بهسازی روسازی ها می باشد. بازیافت سرد درجا یکی از روشهای بازیافت می باشد. که نسبت به سایر روشها نیاز به صرف انرژی کمتری دارد. اما به دلیل تنوع مواد، مصالح و همچنین روشهای اجرا، روش طراحی استاندارد شده ای در این زمینه وجود ندارد، بطوریکه موسسات مختلف با توجه به تجارب قبلی خود و با استفاده از نتایج مطالعات تحقیقاتی و آزمایشگاهی به ارائه روشی به منظور طراحی مخلوطهای آسفالت بازیافتی سرد پرداخته اند. در این میان کاملترین روشهای طراحی شامل روش مارشال اصلاح شده، روش مجمع احیاء و بازیافت آسفالت (ARRA) و روش تجربی انستیتو آسفالت می باشد. در ایران نیز روش مارشال اصلاح شده به منظور طراحی مخلوطهای سرد بازیافتی با قیر امولسیون استفاده می گردد. اما برخی پارامترهای طراحی در این روش مطابق با شرایط ایران و یا استانداردهای موجود نمی باشد. در این تحقیق ارزیابی آزمایشگاهی بر روی هر یک از پارامترهای طراحی شامل: نحوه تهیه نمونه های مارشال ( دانه بندی مصالح سنگی، مقدار مصالح سنگی مورد استفاده در تهیه نمونه ها، درصد رطوبت کل، نحوه تراکم و عمل آوری) و روش تعیین وزن مخصوص حقیقی نمونه ها انجام گرفت. نتایج نشان داد، تغییر در شرایط عمل آوری ( عمل آوری کوتاه مدت و بلند مدت) تاثیری در مقدار درصد قیر بهینه ایجاد نمی کند. اما ممکن است، حد بالای محدودیت درصد فضای خالی 9٪ تا 14٪ در نمونه های با شرایط عمل آوری بلند مدت تامین نگردد. تراکم نمونه ها با 75 ضربه و همچنین افزایش درصد مصالح درشت دانه تطابق بیشتری را با شرایط میدانی ایجاد می کند.

Keywords:

بازیافت سرد , وزن مخصوص حقیقی , روش مارشال اصلاح شده , مقاومت کششی غیر مستقیم